De hervormde emeritus predikant diende de gemeenten van Lopik, Wapenveld, Alblasserdam, Rotterdam-Hillegersberg, Zoetermeer en Huizen. Sinds 2001 wonen ds. Veldhuizen en zijn vrouw weer in Wapenveld, in een bovenwoning. In zijn studeerkamer hangen foto’s van ’zijn’ kerkgebouwen. „Met dankbaarheid zie ik terug op de weg die de Heere met ons is gegaan. Heel sterk zie ik Gods leiding in de gemeenten die ik mocht dienen.”Verkade
Voordat hij predikant werd, werkte ds. Veldhuizen bij zijn vader in de zaak. Die had in Bilthoven een Verkadewinkel, waar hij chocolade, koek, biscuit en beschuit verkocht. De jonge Veldhuizen bracht de etenswaren rond in een bakfiets. Langzaam groeide het verlangen om predikant te worden. „In de kerk waren veel vacatures. Als een predikant dan zondags bad of de Heere dienstknechten in Zijn wijngaard wilde uitstoten, dan liet dat me niet los.”

Aan de consulent vroeg hij wat ”roeping” precies was. „De predikant zei: Roeping is een groot woord. Als je de Heere liefhebt en je hebt begeerte tot het ambt, ga dan aan de slag. Als je de eindstreep haalt, dan zul je kunnen zeggen dat de Heere het werk heeft willen zegenen. Je had een roeping.”

Ds. Veldhuizen studeerde van 1961-1966 theologie in Utrecht. Drie jaar lang volgde hij colleges bij de bekende theoloog prof. dr. A. A. van Ruler. „Ik had toen nog niet zo in de gaten wat voor persoon hij was. Maar achteraf gezien heeft hij mijn denken gestempeld. Van Ruler benadrukte bijvoorbeeld dat de herschepping méér is dan de schepping; de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zijn een herstelde schepping.”

Tijdens de theologiestudie was het echtpaar Veldhuizen enkele jaren beheerder van het HGJB-conferentieoord Silvosa in Bilthoven. „We noemen het wel eens onze eerste gemeente”, zegt ds. Veldhuizen. „We kregen veel contacten met jongeren, gingen ook wel met hen op pad: naar de Domtoren in Utrecht of met de boot over de Vecht.”

Studeerkamer
De hervormde gemeente van Lopik was drie jaar vacant toen kandidaat Veldhuizen op 15 april 1968 intrede deed. „Ik moest nog veel leren. Dan is het fijn als er een goede, wijze kerkenraad achter je staat. Een ouderling gaf me het advies: „Preek maar eenvoudig. Als de kinderen het begrijpen, dan doen wij dat ook.” En zo is het. Een beginnend predikant heeft nogal eens de neiging studeerkamerkennis op de preekstoel te brengen.”

Samen met dr. W. Verboom schreef ds. Veldhuizen de driedelige catechisatiemethode ”Wij geloven”. Dr. Verboom stond destijds in het naburige Benschop en stelde voor „iets aan catechese te gaan doen. Elke dinsdagmorgen kwamen we bij elkaar om te werken aan de catechese voor onze gemeenten. Op advies van dr. ir. J. van der Graaf hebben we vervolgens contact gezocht met uitgeverij Kok in Kampen, die de methode op de markt heeft gebracht.”

Jarenlang hield ds. Veldhuizen zich ook bezig met sekten en stromingen. „Het begon met wat artikelen, die ik schreef op verzoek van De Waarheidsvriend. Eigenlijk hebben sekten mijn belangstelling wat verloren. Ik vind ze ook zo ijzig vermoeiend. Sekten veranderen snel. Voor je het weet bestaan ze niet meer.”

Wat wél zijn belangstelling heeft, is de islam. „Toen ik hier in Wapenveld in het asielzoekerscentrum een moslim ontmoette, was zijn eerste vraag: „Hoe komt het dat jullie land samenwonen en homohuwelijken toestaat?” Tsja, wat antwoord je dan? Het is mijn overtuiging dat integere, gematigde moslims in veel opzichten aan onze kant staan, waarbij we de wezenlijke verschillen als het gaat om het geloof in Christus en in de Drie-enige God niet mogen verdoezelen. Is het Gods bedoeling dat er in West-Europa zo veel moslims zijn om hen met het Evangelie te kunnen bereiken?”

Vette jaren
Ds. Veldhuizen diende van 1972 tot 1977 de hervormde gemeente van Wapenveld. Na zeven „vette jaren” in Alblasserdam vertrok hij in 1984 naar Rotterdam-Hillegersberg. „Ik kon er eerst moeilijk wennen”, zegt hij. „Maar uiteindelijk is het de gemeente geworden waar ik het langst heb gestaan. Onze vier kinderen hebben er belijdenis gedaan en zijn er ook getrouwd.”

In 1991 nam de predikant een beroep aan naar de gemeente van Zoetermeer. Het contrast tussen het moderne kerkgebouw in Zoetermeer en het godshuis in Hillegersberg -de oudste kerk van Rotterdam- is groot. „De kinderen noemden het gekscherend de IKEA-kerk. We hadden van die zwarte banken met rode pootjes. Maar, eerlijk is eerlijk, het was een fijn en zeer praktisch kerkgebouw.”

Toen er een grote nieuwbouwwijk op stapel stond, vertrok ds. Veldhuizen in 1996 naar Huizen. „Ik voelde me toch wat te oud om bouwpastor te worden.”

In 2001 ging hij op 63-jarige leeftijd met emeritaat, mede vanwege gezondheidsklachten. In Ermelo verleent hij al enkele jaren bijstand in het pastoraat. „Ik ben dankbaar dat ik nog mag dienen. In Wezep is een predikantsvacature, dus ook daar spring ik bij. En ik mag nog elke week preken.”

Ds. Veldhuizen gedenkt zondag zijn veertigjarig ambtsjubileum: ’s morgens in Wapenveld, ’s avonds in zijn eerste gemeente Lopik. Is hij in de loop der jaren veranderd? „Ik ben milder geworden. Dat hebben wel meer oudere mensen. Gezangen, ritmisch zingen, kledij - daar maak ik me minder druk om. Je mag zelf wel traditioneel zijn, maar leg dat anderen niet op. Er is verschil tussen traditie en Traditie.”