Ze beschrijft bitter hoe ze, na een goed contact met haar vader in haar kindertijd, later door toedoen van Albert dat contact ook weer verloor. Ze eist dat Albert haar officieel als kind erkent, iets wat hij volgens haar nog nooit heeft gedaan.In het tijdschrift Knack schrijft Delphine Boël zelf een artikel over de buitenechtelijke relatie van haar moeder, barones Sybille de Selys-Longchamps en de toenmalige prins Albert. Toen de twee elkaar leerden kennen, leefde Delphines moeder gescheiden van haar man, Jacques Boël. Koning Albert heeft drie kinderen uit zijn huwelijk met koningin Paola.

Albert zou in 1969 plannen hebben gemaakt om te scheiden van Paola, maar zijn broer, koning Boudewijn en leden van de regering stelden daarvoor te hoge eisen. Albert zou afstand moeten doen van de troon en zijn minnares mocht zijn drie kinderen nooit ontmoeten.

Voor Delphines moeder was dit onaanvaardbaar, ze wilde in geen geval de monarchie destabiliseren en ze wilde het gezin van haar minnaar niet ontwrichten. Delphine schrijft: „Voor haar en Albert zat er niets anders op dan elkaar te blijven zien in het geheim”.

Uiteindelijk vertrekt Delphine met haar moeder naar Londen om daar te wonen. „Albert was de wanhoop nabij”, schrijft Delphine. „Maar hij moest zich neerleggen bij het onvermijdelijke. Hij is ons de volgende jaren nog vaak komen opzoeken”.

Maar als de huidige koning van België zich verzoent met zijn vrouw Paola en het bestaan van Delphine uitkomt in een biografie over Paola, zijn de rapen gaar. Albert verbreekt het contact met zijn minnares en zijn dochter.

Delphine verwijt haar vader al jaren dat hij haar negeert. Zelfs toen ze hem telefonisch meldde dat haar moeder hartproblemen had, kreeg Delphine amper contact. „Je moet me nooit meer bellen. Ik wil niets meer horen over deze hele geschiedenis. Bovendien, je bent mijn dochter niet!”

Delphine vond het verschrikkelijk: „Verbijsterd bleef ik staan, sprakeloos, met de hoorn in mijn hand. Ik had mijn vader verloren”, schrijft ze.

Boël zegt dat ze met het boek probeert de geschiedenis af te sluiten. „Ik heb nu gezegd wat ik wilde zeggen. Als er meer vragen zijn, verwijs ik die graag door naar de andere partij, het paleis.”