Tijdens de ontmoeting deed Claus persoonlijke ontboezemingen, meldt Zoutewelle per telefoon vanuit Dar es Salaam, een stad in Tanzania. „Ik vroeg hem hoe veel jeugdvrienden hij nog had in Tanzania. Toen vertelde hij dat diverse vrienden in de oorlog waren omgekomen.”

Het bezoek omschrijft Zoutewelle als „heel aangenaam.” „De prins vermeed protocol. Ik sprak hem aan met: Zijne Koninklijke Hoogheid. Toen zei hij lachend: „Ja, dat ben ik.” Je kon aan de twinkeling in zijn ogen zien dat hij zichzelf relativeerde.”

De prins zat niet te wachten op een uitgesproken voorkeurspositie. „Hij wilde met egards behandeld worden, maar niet op een overdreven manier. M’n vrouw had een aparte tafel met eten voor Claus gemaakt. Dat hoefde voor hem niet. Hij wilde gewoon eten van de tafel waar de andere gasten ook gebruik van maakten. Ik weet nog dat hij dol was op avocado’s, vers fruit. Daar genoot hij het meest van.”

Veel interesse legde prins Claus aan de dag voor ontwikkelingsprojecten in Tanzania. „We wisselden van gedachten over de vraag hoe het kwam dat lokale boeren onder de minimumstandaard leven. We spraken over de houtkap in de tropen, waardoor de grond verarmt.” De prins moest niets hebben van een hautaine houding van het westen jegens derdewereldlanden. „Hij had oog voor het risico dat ontwikkelingswerkers met hun snelle babbel en hun laptop het heft in handen nemen. Claus vond het belangrijk dat de mensen in Afrika zélf initiatieven ontplooien.”

Prins Claus en Willem-Alexander wisten het bezoek aan het Nederlandse gezin te waarderen. „Onze jongste dochter Evelien overhandigde in de tuin een cadeautje aan Willem-Alexander. Of hij dat aan de Koningin wilde geven. „Ik zal het aan mijn moeder geven”, beloofde Willem-Alexander. „Nee”, zei Evelien, „het is voor de Koningin!” Ze kon niet begrijpen dat er een zoon van Beatrix in de tuin zat. Toen hebben we allemaal erg gelachen.”