Om ervoor te zorgen dat kinderen zich al jong realiseren dat het spoor geen speelterrein is, heeft ProRail een nieuw lespakket ontwikkeld voor de basisschool. Het materiaal bestaat uit een zogenaamd ”Ding ding ding-lied” op een cd-rom in combinatie met een boekje. Het lied moet duidelijk maken welke ernstige gevolgen spelen bij het spoor kan hebben. Zo’n tweeduizend scholen hebben het lespakket inmiddels besteld.Directeur C. M. van Eckeveld van de reformatorische Groen van Prinstererschool in Kampen kreeg echter ongevraagd een doos met het materiaal opgestuurd. Volgens hem is de tekst van het lied afschuwelijk. Hij heeft bij ProRail inmiddels een klacht ingediend. „In de handleiding lees ik dat leerkrachten eerst moeten nagaan of er kinderen zijn met traumatische ervaringen rond dit onderwerp. Alleen al het feit dat deze voorwaarde wordt gesteld, geeft aan dat dit lied aan geen enkel kind mag worden aangeboden. Van dit lied krijgen kinderen juist traumatische ervaringen.”

De eerste twee strofen van het lied beschrijven de risico’s van het oversteken van een spoorwegovergang, terwijl de bomen al dicht zijn. Daarbij wordt degene die onder de spoorwegbomen doorgaat een bal gehakt genoemd. Diens moeder wordt gewaarschuwd om de pan vast klaar te zetten, omdat haar kind straks een steak tartaar is.

Het lied is geschreven door cabaretier Mike Boddé. Hij schrijft geregeld kinderliedjes, werkt bij de VARA. „Wij hebben aan Mike Boddé (een van de beste liedjesschrijvers van Nederland) gevraagd een liedje te schrijven. Want een liedje werkt als een soort alarmbel in je hoofd. Het blijft namelijk hangen”, zo schrijft ProRail in het leerlingenboekje.

Geen eerbied
Volgens Van Eckeveld spreekt er in het lied geen enkele eerbied voor het menselijk leven uit. „We spreken niet in termen van ”steak tartaar, ei, vieze brei, omelet, roerei of bakbeslag als het gaat over het menselijk leven. Afgezien van het voor ons wezenlijke punt dat de Heere ons heeft geschapen en we daarom niet op deze wijze over ons leven moeten spreken, vind ik de tekst ook pedagogisch niet verantwoord”, stelt Van Eckeveld. „Zo praten we niet eens over dieren, laat staan mensen. Als we klagen over de taalverruwing bij jongeren, moeten we niet dit soort liederen aan kinderen aanbieden. Dan oogsten we wat we zelf zaaien.”

Van Eckeveld heeft direct contact opgenomen met ProRail om zijn ongenoegen kenbaar te maken. „Een medewerker die ik sprak, had begrip voor mijn klacht. Ik kreeg de indruk dat hij het lied ook niet gepast vond. Ik heb een officiële klacht ingediend. Mij is beloofd dat die klacht aan de verantwoordelijke personen binnen de organisatie wordt doorgegeven en ook aan de schrijver van het lied.”

Vervelend
Woordvoerster Babet Verstappen van ProRail heeft nog niet gehoord dat de Kamper school een klacht heeft ingediend. „Als de school zich heeft gestoord aan het liedje is dat vervelend. Wij hebben het liedje laten maken in nauwe samenspraak met tekstschrijvers die veel ervaring hebben met liedjes voor jonge kinderen. Ook hebben we vooraf uitgebreid onder de doelgroep getest hoe het bij onze doelgroep overkomt.”

ProRail heeft volgens de woordvoerster op een tekst gemikt die goed aansluit bij de belevingswereld van kinderen. „Daarom moet het spannend, gek en een beetje vies zijn. Het is zeker niet zo dat we geen respect voor het leven hebben. Zelf heb ik nog geen klachten over het liedje gekregen, maar ik heb wel mensen gesproken die het grappig vinden en erom moeten lachen.”