„De Emmaüsgangers hadden hun hoop op Jezus als Verlosser verloren. Ze komen maar niet op toonhoogte. Jezus is daarom niet boos. Hij kijkt achter de coulissen van je leven en vraagt vol liefde ook aan jou: „Waarom ben je bedroefd?”Omgaan met teleurstelling en verdriet, dat was de invulling van het thema ”Heel mijn hart”. Het thema is ontleend aan het diaconale HGJB-project ”Heel ons hart”. Het project zet traumaverwerkingshulp op in Rwanda. Op tweede paasdag zochten jongeren door een Bijbelstudie, workshops, zingen en bidden naar mogelijkheden om hun verdriet een plaats te geven.

Tijdens de Bijbelstudie liet ds. Messemaker zien dat Jezus naar heel je hart vraagt. Zelfs als het verdriet zo persoonlijk is dat niemand ervan afweet. Soms kan een gebed dan „opluchten”: „Vouw je handen, sluit je ogen, vertel Hem je verdriet. Ook de Emmaüsgangers luchtten hun hart en zeiden achteraf: „Was ons hart niet brandend?””

Na de algemene Bijbelstudie waren er veertien workshops in drie ronden. Er waren mogelijkheden om te zingen met Remco Hakkert of met de a capellagroep Double G, er werd verteld over het jeugdwerk in Rwanda en verschillende workshops gingen over omgaan met verdriet als relaties kapotgaan.

Ds. E. K. Foppen zocht antwoord op de vraag hoe je met ellende in je leven kunt omgaan. „Ik heb zelf best verdrietige dingen meegemaakt. Hoe kan God dat doen? Ik hoorde toen veel goedbedoelde, maar loze opmerkingen: Je moet niet vragen waarom, maar waartoe. Of: Hier heeft God niets mee te maken, het komt van de duivel.”

Ook de jongeren komen los. Een meisje vraagt hoe ze moet omgaan met vragen van haar medestudenten over verdriet in hun leven. Ds. Foppen: „Je hoeft niet per se een antwoord te hebben. Voel je niet aangevallen, want ook je medestudenten hebben geen antwoord. Doorredeneren op hun vragen werkt vaak averechts. Een persoonlijk verhaal kan veel beter zijn dan op sleeptouw van het verstand te verzanden in een welles-nietessfeertje.”

„Vaak krijg je dan een opmerking: „Als God bestaat, dan is er niet zo veel lijden.” Opeens komt God ter sprake. Boem, Hij is er”, gebaart de predikant. „Heel raar natuurlijk. Want ze geloven toch niet in God? Begin in een gesprek eerst eens met de schuld van mensen onderling in de tijd, voor te willen zien in de eeuwigheid.”

„Heeft God altijd een doel met het lijden als je er zelf door getroffen wordt?” vraagt iemand. De predikant beaamt dat, al tekent hij aan dat het geen doel voor jezelf hoeft te zijn. „Jij bent niet het middelpunt van het heelal. Andere mensen kunnen het doel zijn van jouw lijden, of het is God die de eer krijgt.”

Maar dat is lastig te begrijpen, erkent hij. „Onze harde schijf is vaak te klein. Toch geeft God altijd antwoord. Hij zegt bijvoorbeeld dat Hij het niet wil vertellen, omdat je het niet dragen kunt. Rust in alle malende vragen is ook een antwoord.”

Drs. C. van Velzen ging in op verdriet in relaties tussen mensen onderling. De leider van het nazorgteam van de Evangelische Omroep (EO) zocht met jongeren naar mogelijkheden om een relatie te herstellen. Uitpraten, fouten erkennen, bidden en vergeven komen daar uit. Hij benadrukte om ook altijd op Jezus te zien die in alles verzocht is geweest.

„Je kunt je intens benadeeld voelen. Je verstand gaat met je op de loop, het vreet in. Pak dan je Bijbel. Er staat: „De Heere is mijn Herder, mij ontbreekt niets.” Wat, mij ontbreekt niets?” roept Van Velzen verontwaardigd. „En toch: mij ontbreekt niets!”

„Als je elkaar vergeeft, is niet de lucht ineens opgeklaard. „Er zijn dingen in je leven die er staan als een boom. Als je verantwoordelijkheid neemt voor je daden en je zonden belijdt voor Jezus, hak je daarvan de wortels door. Dan staat die boom er nog wel even, maar hij zal verdorren. Zeker weten.”