Tibet en Taiwan zijn in de ogen van de communistische leiding in Peking onderdeel van de republiek en daar komt niemand meer aan. Tibet werd bezet in 1950, een jaar nadat de communisten onder leiding van Mao Zedong de nationalisten in een burgeroorlog hadden verslagen. De nationalisten en hun grote aanhang vestigden zich in Taiwan.Voor China is Taiwan sindsdien een opstandige provincie. Taiwan zelf koos als een -weliswaar internationaal nauwelijks erkende- autonome natie het pad van het kapitalisme. En met succes: Taiwan is de zeventiende economie in de wereld en een grote speler op het gebied van elektronica en informatietechnologie.

China, dat economisch intussen veel beter boert, kijkt zoals altijd argwanend naar stemmende Taiwanezen: Chinezen met stemrecht zijn geen aansprekend beeld voor de machthebbers in Peking. En dat geldt ook voor Tibetanen die roepen om onafhankelijkheid.

De nationalisten van weleer, de Kuomintang (KMT), waren decennialang de grootste politieke machtsfactor op het voormalig Nederlandse Formosa, met Chiang Kai Shek als hun leider. Zijn naam zorgde in politiek Peking lange tijd voor gevoelens van haat en afschuw, maar het kan verkeren.

De handel tussen China en Taiwan is ondanks alle retoriek intussen tientallen miljarden waard. De KMT, de oude aartsvijand, is Peking tegenwoordig wat vriendelijker gezind door openlijk te streven naar uiteindelijke hereniging met het moederland.

De partij werd in 2000 van het parlementaire pluche gehaald door de Democratische Progressieve Partij (DPP). Die partij hangt onafhankelijkheid aan van China. Hoewel die onafhankelijkheid de facto al bestaat, heeft geen enkel Taiwanees bestuur het tot dusver aangedurfd de onafhankelijkheid ook uit te roepen. Dat zou voor Peking een regelrechte oorlogsverklaring zijn.

China ziet tegenwoordig de KMT als de ”beste van twee kwaden” op Taiwan. Peking was dan ook tevreden met de grote winst die de KMT begin dit jaar boekte in de parlementsverkiezingen.

Als de peilingen kloppen, krijgt Taiwan ook weer een KMT-president: Ma Ying Jeou. Die gaat naar verluidt DPP-leider Frank Hsieh ruimschoots verslaan. Huidig DPP-president Chen Shui Bian, in opspraak geraakt door onder meer corruptieschandalen, is na acht jaar niet herkiesbaar.

De kwestie Tibet heeft de campagne van beide Taiwanese partijen de afgelopen dagen een onverwachte wending gegeven. Ma is in de verdrukking geraakt door aantijgingen dat zijn pro-Chinese houding Taiwan ”tot een tweede Tibet” zullen maken. Ma vecht als een tijger om dat beeld in de publieke opinie te wissen, want zijn voorsprong in de peilingen zou sinds de opstand in dat andere deel van China zijn geslonken.