Dit schrijft oud-hoofdaanklaagster Carla Del Ponte van de VN-tribunalen voor Rwanda en ex-Joegoslavië in haar memoires die binnenkort verschijnen.De Zwitserse heeft de VN-gevangenis één keer bezocht. De gedetineerden kregen toen net Engelse les. De genocideverdachten zaten keurig in een klaslokaal, stonden „zoals schooljongens” op toen Del Ponte binnenkwam en gaven keurig een handje aan „mevrouw de hoofdaanklaagster”: „Aangenaam!” Del Ponte herkende hun namen uit de dossiers: voor het tribunaal staan ministers en andere voormalige hoogwaardigheidsbekleders terecht voor de volkenmoord op honderdduizenden Tutsi’s in 1994.

Del Ponte nam ook een kijkje in de keuken waar menu’s hingen met de persoonlijke voorkeuren van de verdachten: „De een vlees en geen vis, een ander vis en geen vlees.” Het deed haar denken aan hoe Swissair vroeger voor de passagiers zorgde op een transatlantische vlucht.

Del Ponte wijst op „de moedigsten onder onze getuigen”, veelal genocideoverlevenden die „praktisch van niets leven.” Voor hen is er „geen toegang tot medische behandeling of aidsmedicijnen of lessen Engels.” Del Ponte heeft gevraagd of de VN niet beter voor de getuigen konden zorgen, maar kreeg van de advocaten van verdachten het verwijt dat zij probeerde getuigen om te kopen.