Na vier uur ’s middags regent het gewoonlijk in de Sengvallei op Irian Jaya. In het zendelingenhuis van Janse, in Langda, wordt het dan echt gezellig. Op kussens op de grond, rond een houtvuur en bij de onregelmatig flikkerende lamp zitten de kinderen ademloos te luisteren. Als het licht definitief uitvalt, komt de olielamp op tafel. Moeder Janse leest voor uit ”Rosa Fluweeltje”, van E. Gerdes. Het ouderwetse taalgebruik in het boek moet ze af en toe aanpassen, Amsterdamse stadse situaties soms uitleggen. Maar de strekking van het boek is nog even rijk en waardevol als indertijd, toen Wijnie Janse het als twaalfjarig meisje las.„Ik heb erom gehuild, uit medelijden met Rosa, die als vondelingetje zo veel tegenslagen moest verwerken, slecht werd behandeld door poppenhandelaar Rijke, met hem mee moest op reis, van logement tot logement, de handelsvoorraad op haar rug. Maar ook uit meeleven, misschien wel jaloezie, omdat Rosa -die van Joodse afkomst bleek- van de eenvoudige, arme Haggelaar leerde Wie de Heere Jezus wilde zijn voor kinderen als Rosa. Steeds opnieuw bleek Gods trouwe zorg te midden van alle ellende waarin het meisje verkeerde. Zij ontsnapte nooit aan Gods aandacht.”

Wat Rosa in haar leven van Haggelaar leerde, wat mevrouw Janse door genade mocht ervaren, wilde zij voorlezend voorleven aan haar kinderen, en aan haar kleinkinderen. „Hoe het levensgeheim van Rosa -en van al Gods kinderen- ligt verklaard in het gezang dat het vondelingetje mocht opvangen door het venster:

Maar wat lot of dood of leven,

Smaad of oneer mij ooit wacht

Jezus zal mij nooit begeven,

Ben ik zwak, bij Hem is kracht.”

Deze serie loopt tijdens de Boekenweek, die in het teken staat van de ouder wordende mens. Morgen ds. H. J. Hegger.