In deze krant vindt de laatste tijd een polemiek plaats tussen voor- en tegenstanders van de totstandkoming van de Herziene Statenvertaling. Daarbij wordt grondig gekeken naar de vertaling zelf, maar ook naar vertaalprincipes enzovoorts.De bedoeling is duidelijk: er moet een winnende partij uit de bus komen, die vervolgens triomfantelijk kan schrijven dat haar uitgave de beste is. Een polemiek leidt altijd tot polarisatie, want deze strijd voor of tegen de Herziene Statenvertaling vraagt van alle spelers een keuze en leidt tot hartstochtelijke betogen. Ik zou willen oproepen tot matiging van de standpunten en een beoordeling op argumenten, zonder dat een Bijbelvertaling tot scheuring en tot geestelijke twist leidt.

Deze oproep vindt zijn aanleiding in het lezen van een stukje uit een commentaar tijdens een vergadering. Bij de opening werd een gedeelte gelezen uit het commentaar van Johannes Calvijn over Psalm 22. Mij trof de benadering van Calvijn bij het vertalen van het woord ”geslachten” uit het vers: „Het zaad zal hem dienen, het zal voor de Heere gerekend worden tot in geslachten.” Hij geeft dan het Hebreeuwse en het Latijnse woord. Hij geeft meerdere betekenissen en de lezers mogen wat hem betreft een vrije keus maken. Hij geeft vervolgens wel zijn eigen voorkeur, maar hij keurt het gevoelen van anderen niet af als zij het woord anders opvatten.

Sjibbolet
Het gaat mij niet over de exegese van het woord geslachten, maar over de voorzichtige houding van Calvijn wat betreft het vertalen. Wetenschappers mogen, ja moeten met elkaar in gesprek gaan over de juiste vertaling. En als ze werkelijk wetenschapper zijn, zullen ze hun beperking erkennen en voorzichtig zijn in stellige uitspraken over bepaalde woorden. Trouwens, de Statenvertaling laat in de kanttekening zien dat het woord geslachten ook anders kan worden opgevat.

Laat deze wetenschappelijke arbeid van vertalen en herzien niet gebruikt worden als het zoveelste sjibbolet dat de gereformeerde gezindte dreigt te verscheuren. Als er namelijk stellingen worden ingenomen en men op elkaar gaat schieten, is de weg naar vrede en eensgezindheid geblokkeerd. Stellige uitspraken en harde standpunten vragen ook om consequenties. Moet er een loopgravenoorlog ontstaan tussen voor- en tegenstanders van de Statenvertaling en de Herziene Statenvertaling? Ik hoop in alle ernst dat leidinggevenden in kerken en scholen op een waardige wijze deze discussie zullen voeren.

Ik sluit af met een citaat uit Romeinen 14, waar Paulus de tegenstelling die toen in de gemeente speelde, probeert te overbruggen: „Want het Koninkrijk Gods is niet spijze en drank (daar ging het meningsverschil over, JPP), maar rechtvaardigheid, en vrede, en blijdschap, door de Heilige Geest.”

De auteur is docent godsdienst aan hogeschool Driestar educatief.