In een toespraak tijdens een symposium van het Opperrabbijn Hirsch Instituut in Enschede verzette de minister zich fel tegen de opvatting dat Nederland geen speler van belang is en het allemaal toch niets uithaalt.De minister verklaarde dat hij geen „onrealistische" verwachtingen koesterde. Het zijn de Amerikanen die de macht hebben om de vredesonderhandelingen aan te jagen. Maar Verhagen ziet wel kansen om de dialoog tussen Israëli’s, Palestijnen en andere Arabieren te versterken en de economische ontwikkeling van Palestina te verbeteren. Als de onderhandelingen in Annapolis slagen, wil hij namens Nederland geld toezeggen op een EU–donorconferentie in december.

Verhagen vertelde dat Nederland op dit moment al een vertrouwelijk project steunt waarin een klein team van goed ingevoerde Israëli’s en Palestijnen voorstellen ontwikkelt ter ondersteuning van de totstandkoming van een Israëlisch–Palestijns akkoord.

Daarnaast steunt de ambassade in Tel Aviv activiteiten voor Palestijnse en Israëlische jongeren. Verhagen memoreerde ook dat dankzij Nederland een grensovergang van de Gazastrook weer open is voor export van bloemen en aardbeien. Woensdag reden daar voor het eerst sinds zes maanden weer trucks met producten voor de veiling in Aalsmeer langs.

Verhagen hekelde in zijn toespraak de in zijn ogen onevenwichtige benadering van Israël in de Verenigde Naties (VN). Het is daar „bijna een gewoonte geworden Israël zijn daden zwaar aan te rekenen", terwijl over grootschalige mensenrechten in bijvoorbeeld Darfur, Iran of Zimbabwe in meer verhulde termen of helemaal niet wordt gesproken. Over de terreur van Hamas en mensenrechtenschendingen door Palestijnen en zelfmoordaanslagen wordt volgens Verhagen met geen woord gerept. „Ik vind dit niet aanvaardbaar". Aan de andere kant vindt hij dat Israël harder kan werken aan het verwerven van steun bij de Arabische staten.

Verder haalde de minister instemmend woorden van de voormalig Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken aan. Madeline Albright stelde vorig jaar dat de macht van religie moet worden omgebogen van een bron van vijandschap naar een bron van tolerantie en begrip om uit de impasse te raken.