KV 242 uit 1776 is opgedragen aan gravin Lodron en haar beide dochters. Een van de meisjes was blijkbaar nog niet zo vergevorderd, want de derde pianopartij is eenvoudig gehouden. Mozart was zeer gesteld op dit stuk en werkte het later om tot een concert voor twee piano’s. De sfeer is lichtvoetig en geestig, ook in het lyrische adagio.KV 365 schreef hij in 1779 voor zichzelf en zijn zuster Nannerl. Dat impliceert hoge technische eisen aan de solisten. Zij dagen elkaar voortdurend uit tot steeds ingewikkelder loopjes. Ondanks de plechtige opening straalt het hele stuk een verrukkelijke speelsheid uit. De piano’s zijn onafscheidelijk in dialoog met elkaar, maar samen vormen zij een quasi-improviserend ’blok’ tegenover het orkest. In de orkestpartij zijn de blazers buitengewoon effectvol behandeld (de hobo’s in het andante!).

Brautigam en Lubimov spelen in beide concerten op fortepiano’s. Zij treden als één man op en de ingewikkeldste passages laten zij naadloos in elkaar overgaan of samenklinken. Omdat de instrumenten verschillen in klankkleur, is goed te horen wie wat doet.

De cd bevat ook een variant van KV 365, waarbij het orkest is uitgebreid met klarinetten, trompetten en pauken. De orkestpartij wordt daardoor ronduit imposant, maar qua volume wordt het contrast met de piano’s iets te groot.

Het orkest biedt in alle werken adequaat en stijlgetrouw tegenspel. De opname is, zoals bij BIS gebruikelijk, wat ruimtelijk. Je moet ervan houden. Het boekje bevat interessante informatie over de gespeelde werken.

N.a.v. ”Mozart - Concertos for Two and Three Pianos”, door Ronald Brautigam, Alex Lubimov, Manfred Huss en Haydn Sinfonietta Wien; BIS Records (SACD 1618); € 18,99.