CGK zoeken geestelijk gesprek met elkaar
NUNSPEET - De synodeleden van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) hebben woensdagavond in plaats van de voorstellen over het gebruik van de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) inhoudelijk te bespreken, de behoefte uitgesproken elkaar eerst in het hart te laten kijken. „Dit bijzondere moment is een geschenk van God.”
Niet met een stemmingsronde, maar met het zingen van Psalm 43 vers 3 en 5 sloot de synode woensdagavond de behandeling van de NBV voor die avond af. Deze onverwachte wending in de discussie over de NBV was het gevolg van een hartenkreet van ds. A. P. van Langevelde (Zoetermeer) en ds. A. A. Egas (Middelharnis) aan het begin van de vergadering, waarbij alle eerste afgevaardigden -de primi- aanwezig waren.De synode vroeg twee weken geleden om een nieuw voorstel van een synodecommissie en een studiedeputaatschap over het gebruik van de NBV, in een poging een einde te maken aan de sterke verdeeldheid over dit onderwerp. Op tafel lagen toen een meerderheids- en een minderheidsrapport, respectievelijk pleitend voor een ”ontraden” en een ”niet vrijgeven” van de NBV.
Het was de commissie niet gelukt voor woensdagavond met een nieuw gezamenlijk voorstel te komen, zodat er opnieuw een meerderheids- en een minderheidsrapport voorlag. Een aantal afgevaardigden was daarnaast van plan het volledig vrijgeven van de NBV te bepleiten.
„Wat wij nu doen is totaal onvoorbereid”, zei ds. Van Langevelde aan het begin van de avond echter. „Aan de etenstafel hebben de broeders Egas, Baan, Van de Bovenkamp en ik vastgesteld dat het moeilijk zou worden. Iedereen heeft zijn positie bepaald. Toen we zo met elkaar van gedachten wisselden, ontdekten we dat we één ding gemeen hadden: de liefde voor het Woord van God en de overtuiging dat dit Woord door onze kinderen en de mensen om ons heen gehoord moet worden.”
Hoe de stemmingsronde ook zou uitpakken, volgens de predikant uit Zoetermeer -voorstander van invoering van de NBV- zouden er na zo’n vergadering alleen maar verliezers zijn. „Dat gezamenlijke moment aan tafel was zo kostbaar, dat ik dacht: Wat zou het groot zijn dat wat we nu met z’n vieren hebben beleefd, we vanavond ook met 52 broeders mogen beleven. We hebben met z’n vieren gebeden om Gods zegen. Zou het niet beter zijn buiten deze vergadering om te proberen uit de heilloze impasse te komen waarin we ons nu bevinden, door op een andere manier het gesprek met elkaar te voeren?”
„De uitersten zaten bij elkaar aan tafel”, gaf ds. Egas aan, die nadrukkelijk het niet vrijgeven van de NBV bepleit. „Laten we ons in groepen verdelen en een geestelijk gesprek met elkaar voeren over de vraag waar we nu mee worstelen. Is er nog een weg die we als synode kunnen gaan, waarin we elkaar vasthouden?”
De persoonlijke ontboezemingen van de twee predikanten kregen veel bijval. Synodevoorzitter ds. D. Quant (Huizen) was dankbaar dat het geestelijke gesprek werd gezocht. „Wat er verder ook gebeurt, dit is een kostbaar moment en ik zie het als een geschenk van God.”
Ds. K. Visser (Barendrecht) verwees nog wel naar het deputatenrapport. Dat ontraadt de kerken de NBV te gebruiken. „Het rapport reikt mij veel aan om conclusies te kunnen trekken. Die conclusie is een gewetenszaak aan het worden. Ik schaar mij achter het minderheidsrapport, maar ik voel een botsing van plichten. Ik raak in een soort gewetensnood, want ik vind het verdrietig als er een scheur zou komen.”
„Ik wil een streep zetten onder het samen bidden om de leiding van de Geest. Dat is nog meer nodig dan het gesprek met elkaar”, sprak ds. L. C. Buijs (Groningen). Voorzitter prof. dr. A. Baars van het studiedeputaatschap benadrukte dat het deputaatschap drie jaar lang heeft geworsteld om gezamenlijk leiding te kunnen geven in deze kwestie. „Ook al is dit vanavond formeel gezien een ongebruikelijke gang van zaken, de kerk bestaat gelukkig uit meer dan alleen formaliteiten.”
„Als we samen leren luisteren naar elkaar en naar het Woord van de Heere, durf ik straks tegen mijn gemeente te zeggen: Jongens, het is hoe dan ook een goed besluit”, zei ds. W. van ’t Spijker (Hilversum).
„Er gebeurt niets bij geval”, sloot ds. H. K. Sok (Drogeham) zich daarbij aan. „Het gesprek aan tafel toont aan dat we veel te weinig met elkaar te praten, maar wel veel over elkaar. Daarom moet hieruit voortvloeien dat we nu die tweede mijl met elkaar gaan.”
Het moderamen zou zich donderdag buigen over hoe dat onderlinge gesprek vorm moet krijgen.
