De kamerling uit Candacé staat tijdens de dienst centraal. Niet alleen in woord -prinses Margriet doet de Schriftlezing uit Handelingen 8- maar ook in beeld. Naast de lezenaar van waarachter de Wassenaarse predikant ds. D. van der Boon de dienst leidt, hangt Rembrandts schilderij van de doop van de Ethiopische hoge ambtenaar.De predikant wijst op de manier waarop de man onder de handen van Filippus geknield zit bij het water. „Of is zijn geknielde houding er ook een van bijna mogen opstaan - opnieuw opgericht, door de doop die hij ontvangt?”

De predikant haalt een herinnering op uit een gesprek dat hij met de prins en zijn vrouw had; toen ze nadachten over geloof en opvoeding. „U werd plotseling sterk afgeleid. Want uw oog viel ineens op een groep beuken waarvan er één behoorlijk scheef was gezakt. Het hield ons als een soort intermezzo even bezig, waarbij u een laatste opmerking maakte over grondwaterstand en: „beuken wortelen nu eenmaal niet diep.” Zonder dat we daarop hadden aangestuurd, raakten we daarmee aan datgene waarover we eigenlijk aan het spreken waren: hoe belangrijk het voor ons is om bij de bron van jouw mens-zijn te kunnen komen en hoe belangrijk het is dat je vanuit je wortels die bron ook gedurende héél je leven kunt bereiken.”

Slaapliedje

Nadat een Hebreeuws slaapliedje heeft geklonken, brengt Máxima’s zus Inés de dopeling binnen. Een rij kinderen volgt. Voorop de zusjes Amalia en Alexia, in roze jurkjes met zwarte lakschoentjes. Verder kinderen van de prinsen Friso en Constantijn en van vrienden. Ze mogen op de trappen naar het koor plaatsnemen op kussens met een A erop.

Even gaat het goed, maar al snel is het feest en hebben de kleintjes in de gaten dat de kussens mooi speelgoed zijn. Vooral Casimir, zoontje van prins Constantijn, maakt het bont. Hij springt en gooit met de kussentjes en uiteindelijk moeten zelfs de bloemstukken eraan geloven. Vermanend optreden van zijn vader helpt niet veel. De kleine Oostenrijkse gravendochter Sophie zu Waldburg-Zeil-Hohenems is de enige die heel de doopplechtigheid rustig bekijkt vanaf haar kussen.

Voor de doop giet prinses Amalia Jordaanwater in de doopvont. Vrienden van het prinselijk paar hebben dat meegebracht. „Zou dat genoeg zijn?” vraagt de predikant. Nee, vindt Amalia. „Dan doen we er nog wat bij.”

Na de doop -de kinderen kijken aandachtig over de rand van de doopvont- zegent de predikant de kleine Ariane. „Gezegend je mond, dat die lachen mag”, zegt ds. Van der Boon, terwijl de kleine prinses een flinke huilstem opzet. Als dooptekst krijgt ze mee: „Want God de Heere is een Zon en Schild.”

Kinderbedtijd

De peters en meters spreken hun wensen uit. Erfhertog Guillaume wenst Ariane de genade van God toe en wenst dat de Heere haar ouders wil zegenen. De andere wensen blijven in het horizontale steken.

Dan hebben de kleintjes het helemaal gehad. Amalia ligt op haar rug voor de doopvont en plukt aan de zwarte toga van ds. Van der Boon. „Het is kinderbedtijd”, concludeert die en roept kinderen van de kerk in Wassenaar en Den Haag naar voren. De kinderen uit Wassenaar bieden de ouders van Ariane een ooievaar aan: „een uitnodiging om naar de kindernevendienst te komen”, licht de jongen enthousiast toe. Van de Haagse kinderen krijgen prins Willem-Alexander en prinses Máxima een kinderbijbel.

De 850 gasten verlaten de kerk weer. Minister Rouvoet was er vanwege zijn portefeuille van Gezins- en Jeugdbeleid. Een mooi gebaar. Ook Willem-Alexanders voormalige vriendin Emily loopt ertussen. Haar man is een goede vriend van de prins.

De naaste familie en vrienden gaan naar Paleis Noordeinde, voor een dejeuner. Buiten protesteren enkele tientallen demonstranten tegen de aanwezigheid van vader Zorreguieta bij de doop. Ze steken hun borden omhoog en schreeuwen leuzen. Weinig mensen lijken te luisteren, er zijn meer blikken van verbazing.

Zie voor meer foto’s refdag.nl. Zie voor de volledige orde van dienst en de tekst van de overdenking www.koninklijkhuis.nl.