Voor Visser (61) is het niet alleen een afscheid van Elburg, maar ook van zijn politieke loopbaan. Per 1 november gaat de burgervader met pensioen. Hij zit dan twintig jaar op het pluche. In 1987 begon hij zijn loopbaan als raadslid in Oldebroek. Vervolgens werd hij burgemeester in Arnemuiden en Nieuw-Lekkerland. In 2001 werd Visser benoemd tot burgemeester van Elburg.De overstap naar Elburg was een bewuste keuze, vertelt Visser. „Ik houd erg van historie. Elburg is een oude stad, waar in archieven en andere bronnen nog veel geschiedenis van de stad is te achterhalen. De omgeving trekt mij bovendien aan. Hier is alles te vinden: bos, heide, zandverstuiving en bovenal water. Daar geniet ik al van als ik er alleen maar naar kijk.”

Het oude vissersstadje vormde voor Visser ook een bestuurlijke uitdaging. „Er moesten behoorlijk wat projecten op de rails gezet worden, zoals de bouw van een nieuwe vmbo-school, een rondweg naar het nieuwe industrieterrein en een winkelcentrum in Elburg. Dat die dingen zijn gerealiseerd, geeft mij een tevreden gevoel. Daarbij wil ik wel benadrukken: Je doet de dingen met elkaar. Ik heb slechts een stimulerende rol gespeeld, de raad neemt de uiteindelijke beslissingen.”

Een onderwerp waar Visser zich hard voor heeft gemaakt, is de komst van een Joods museum in Elburg. „Joden hebben in de geschiedenis van Elburg een belangrijke rol gespeeld. In het begin van de twintigste eeuw was 5 procent van de inwoners Jood. Die periode wil ik graag zichtbaar maken in een museum.”

Eind april constateerde de raad dat het college kampt met een overschatting van zijn kunnen en een riskante manier van besluiten. Die typering is niet mis.
„ Als je niets doet, maak je geen fouten. Wil je vooruit, dan moet je welberedeneerd risico’s nemen. Ik ben bang dat de raad soms de dingen die niet optimaal waren, heeft uitvergroot en aan de positieve dingen voorbij is gegaan.”

In uw vorige gemeente, Nieuw-Lekkerland, hebt u ooit een raadsagenda met vijftien punten in zes minuten afgerond. Is dat record in Elburg verbroken?
Lachend: „Volgens mij niet. Maar het klopt dat ik van zakelijk besturen houdt.”

U bent lid van de ChristenUnie en kerkt ’s zondags bij de plaatselijke hervormde gemeente. In hoeverre speelt uw geloof een rol in uw werk?
„Het geloof is bij mij geen losstaand iets. Het is een zaak die heel je zijn en doen en laten doortrekt, bepaald niet iets extra’s. Het kan en mag niet zo zijn dat het leven doordeweeks en ’s zondags met elkaar in strijd is. Het geloof stempelt mijn hele zijn.”

Kunnen Elburgers concreet aan u merken dat u christen bent?
„Ik heb geprobeerd zaken die in strijd zijn met wat God van ons vraagt, te weren. Dan denk ik niet alleen aan kwesties zoals de zondagsrust, maar ook aan het alcoholbeleid en de jongerenketen. Als ik bij christenen op bezoek ga en vreugde en verdriet deel, kan ik op een andere manier met hen praten dan een seculiere burgemeester.”

Hoe gaat u om met Elburgers die geen christen zijn?
„Dan betuig ik mijn meeleven en probeer ik voorzichtig iets mee te geven van wat werkelijk van belang is in het leven. Eigenlijk maakt het dan niet uit of je burgemeester bent of niet. Dat doe ik als mens.”

Eens in de twee jaar woont u bij alle kerken in Elburg een dienst bij. Waarom?
„Kerken zijn een belangrijke factor in de gemeente Elburg. Ik wil weten wat daar leeft. Ik vind het bovendien wel leuk om af en toe een andere predikant te horen.”

Welk advies geeft u uw opvolger mee?
„Er staan veel projecten op de rails, zoals de bouw van een multifunctioneel centrum, een brede school en een winkelcentrum in ’t Harde. Laat hem die projecten afmaken voordat hij aan iets nieuws begint. Daarnaast lijkt het me goed om een beschrijving te maken van hoe Elburg er over vijftien jaar moet uitzien. Die kan hij gebruiken als basis voor zijn plannen.”

Na uw pensioen hebt u de handen vrij. Wat gaat u doen?
„Allereerst neem ik letterlijk en figuurlijk afstand door mijn zoon in Thailand te bezoeken. Hij is daar werkzaam voor de Gereformeerde Zendingsbond. Daarnaast liggen er thuis nog heel wat klussen op me te wachten. Zo wil ik onderzoek doen naar mijn stamboom. Daar heb ik de afgelopen jaren geen tijd voor gehad.”