In zijn essay ”Christelijke literatuur tegen het einde van de twintigste eeuw” geeft De Reus een overzicht van auteurs en thema’s in het afgelopen decennium.

Hij constateert onder meer activiteiten van diverse recensenten en schrijvers uit bevindelijk gereformeerde hoek. „Er zijn goede redenen om te spreken van een emancipatie van de reformatorische gezindte in literair opzicht. In gereformeerd vrijgemaakte kring recenseerde Hans Werkman al sinds halverwege de jaren zeventig moderne literatuur (…). Pas in de loop van de jaren negentig ging men in de kring rond het Reformatorisch Dagblad de moderne literatuur aandachtig volgen en een bijdrage leveren aan de christelijke literatuur.”

De bloei van de christelijke literatuur leidt De Reus af uit het feit dat er de laatste tien jaar bijna drie keer zo veel christelijk proza is verschenen als in het decennium ervoor. Of lezers dat in dezelfde mate ervaren als critici, vermeldt de brochure niet. Opmerkelijk is in dit verband een uitspraak van neerlandicus C. Bregman over het huidige literaire klimaat in christelijke kring: „Er is een overmatig grote aandacht voor het vlotte en spannende verhaal, liefst van Engelse of Amerikaanse origine, dat als relithriller vlot over de toonbank gaat. Ondertussen dreigen we onze eigen auteurs die door hun werk vorm hebben gegeven aan de ontwikkeling van de christelijke literatuur in de twintigste eeuw, volledig te vergeten.”