Na vijftien jaar stilte laat Tonke Dragt weer van zich horen. De inmiddels 77-jarige kinderboekenauteur nam het prentenboek van de Kinderboekenweek 2007 voor haar rekening, samen met illustrator Annemarie van Haeringen: ”Wat niemand weet”. Zoals Noach de enige mens is die weet van de Grote Vloed, zijn de Eenhoorns de enige dieren die weten wat hen te wachten staat. Terwijl de eerste druppels al vallen en alle dieren binnen zijn, meldt de Eenhoorn zich bij Noach. Hij verklaart dat zijn vrouw en hij nooit ofte nimmer plaats zullen nemen in „dat mensen-gewrocht”.

Ten einde raad vraagt Noach hen dan maar naast de ark te gaan zwemmen. Dat doen ze. Totdat de vogels komen, die massaal landen op de ark én op de hoorns van de Eenhoorns, die deze last niet aankunnen. Maar dat ze op het moment van zinken niet verdrinken maar voortbestaan, is hun geheim.

Eigenwijs
Tonke Dragt voelt zich niet geroepen om de geschiedenis van de zondvloed getrouw weer te geven, dat moge duidelijk zijn. Ze laat zich er slechts door inspireren, evenals door de vele mythen die er over de eenhoorn bestaan. Dan is het leuk om te bedenken dat vissen natuurlijk niet in de ark hoefden en om je de zoons van Noach voor te stellen op dierenjacht, gewapend met vangnetten, vallen en dikke stokken. En natuurlijk is het een uitdaging om te fantaseren over dat ene eigenwijze dier dat misschien niet in de ark wilde. Op deze manier creëert Dragt haar eigen mythe.

Over de vraag of je wel op deze wijze met Bijbelverhalen mag omgaan, zullen verschillen van mening bestaan. Hoever je precies mag gaan in het fantaseren over een Bijbelse geschiedenis, zoals dat bijvoorbeeld ook gebeurt bij de Bijbelvertelling in de klas of op de zondagsschool, is lastig aan te geven. En zeker wanneer niet de geloofsopvoeding maar het creatieve verhaal centraal staat, zoals bij Dragt, is een oordeel moeilijk te geven. Ouders zullen hierin persoonlijk een keuze moeten maken.

Illustrator Annemarie van Haeringen heeft er plezier in gehad. Ze tekende bijvoorbeeld de pandabeer, die met behulp van een val met insecten gevangen en vervolgens met grof geweld de ark ingewerkt wordt. Haar materialen zijn divers: aquarelverf, inkt, krijt, maar ook stukjes papier. Noach draagt een opvallende mantel van stukjes landkaart. Van Haeringen presenteert bonte taferelen, die zo levendig zijn dat ze haast vanzelf gaan bewegen.

Hoewel bescheiden van formaat, lijkt dit mooie boekje me een volwaardige toevoeging aan het oeuvre van Tonke Dragt. En als product van de samenwerking met Van Haeringen smaakt het naar meer.