„Mogelijk is dit een heel bijzondere aandeelhoudersvergadering. Deze bijeenkomst moet een eerbetoon worden aan de bank, zijn klanten en zijn werknemers.” Bestuursvoorzitter Rijkman Groenink beseft dat hij bezig is met één van zijn laatste kunstjes. Immers, het einde van ABN AMRO komt steeds dichterbij. De vraag is alleen of Nederlands grootste bank ten prooi valt aan het consortium van Royal Bank of Scotland, Banco Santander en Fortis of dat het Britse Barclays toch nog aan het langste eind trekt.Op 4 oktober loopt het bod van Barclays af, een dag later geldt hetzelfde voor de aanbieding van het consortium. Wat er op 6 oktober gebeurt? „Verwacht niet iets spectaculairs. Alle partijen zijn gebaat bij een zachte landing.” Om die reden zijn alle bestuursleden tijdens het transitieproces beschikbaar voor hand- en spandiensten.

De in beperkte getale opgekomen aandeelhouders, veelal kleine beleggers, worden niet veel wijzer tijdens de 4,5 uur durende vergadering, waar stemmingen achterwege blijven. Groenink laat doorschemeren dat hij nog steeds voorkeur heeft voor Barclays. Het opsplitsen van de bank, zoals het consortium wenst, stuit de voorman tegen de borst. „Een uitverkoopscenario past niet bij de strategie van de bank. Dan blijft er van ABN AMRO niets over.”

Een voorkeur uitspreken voor Barclays wil de topman echter niet. Daarvoor is het bod van het consortium „te superieur.” Op basis van de huidige koersen gaapt er een gat van zo’n 15 procent, een bedrag van ongeveer 11 miljard euro. „Het bod van Barclays is te laag, vooral veroorzaakt door een koersdaling van het aandeel. We kunnen u niet vragen om dit verschil met uw portemonnee te dichten.”

De top van ABN AMRO is duidelijk: het consortium maakt de meeste kans om Nederlands grootste bank over te nemen. De aanwezigen plaatsen slechts enkele kanttekeningen. „Kan het consortium de financiering wel rond krijgen nu er krapte heerst op de geldmarkt?” Groenink ziet geen problemen. „Een theoretische discussie.”

De bestuursvoorzitter probeert een wit voetje te halen bij zijn werknemers door ze nadrukkelijk te bedanken. „Ondanks alle onzekerheid draait de bank uitstekend. Ik vraag om een applaus voor het personeel.” De zaal valt hem massaal bij.

Voorzitter Henk van der Kolk van FNV Bondgenoten gaat een stap verder. „Als bestuur wordt u rijker van deze transactie, linksom of rechtsom. Dat roept gemengde gevoelens op. Gaan de medewerkers ook profiteren?”

Een fusiebonus zit er niet in, antwoordt Groenink. Wel zegt hij de vakbondsvoorman toe dat hij dit onderwerp bij de partijen ter sprake gaat brengen.

Dat Groenink niet geliefd is onder de beleggers, blijkt nogmaals tijdens de vergadering. Een aandeelhouder pleit voor het per direct opstappen van de hele raad van bestuur en een zelfstandig voortbestaan van de bank. „Dan hoeven we maar een paar arbeidsplaatsen te ruimen in plaats van enkele duizenden. Als Groenink weggaat, stijgt de koers meteen 5 tot 7 euro.”

Groenink kan er wel om lachen. Rechtstreekse aanvallen op zijn persoon schuift hij behendig door naar de voorzitter van de raad van commissarissen, Arthur Martinez. Die stuurt de vraagsteller vervolgens het bos in met diplomatieke antwoorden.

Na afloop ontkent Groenink dat de bijeenkomst het karakter had van een koddige voorstelling. „Zo’n 95 procent van de aandeelhouders was hier niet, die weten al van de hoed en de rand. De hier aanwezige mensen kom je ook tegen bij de bakker. En ik kom graag bij de bakker.”