Als schrijfster debuteerde ze in 1980 met de alom geprezen roman ”Housekeeping”. Bijna een kwarteeuw later verscheen haar tweede roman, ”Gilead” (2004), waarvoor ze de Pulitzer Prize kreeg. Die twee boeken vormen in bepaalde opzichten een contrast: ”Housekeeping” gaat niet over geborgenheid en vertrouwen, zoals ”Gilead”, maar over een gezin dat aan ontbinding ten prooi valt, over levens die verloren raken. Toch is ook in ”Housekeeping iets zichtbaar van de mystiek waarvan Robinsons wereldbeeld doortrokken is. „Mensen die dat deel van Amerika kennen, weten dat dit boek een hymne is aan een schoonheid die scherper wordt door een diep besef van eenzaamheid en menselijke eindigheid. Ik denk dat mijn allervroegste besef van het heilige kwam van de wind in de bergen, als een adem, ingehouden van ontzag. Op sommige momenten zegt schoonheid alleen meer dan genoeg.”Behalve romans publiceerde Robinson ook twee essaybundels: ”Mother Country”(1989) en ”The Death of Adam” (1998). In de eerste uit ze haar zorgen over natuur en milieu, in de tweede over de westerse cultuur. Haar boodschap: terug naar de oude idealen van waarheid, goedheid en schoonheid, terug naar de bronnen, laten we leren van de geschiedenis. Die liefde voor traditie gaat bij haar overigens hand in hand met een nogal mystieke geloofsbeleving. „Ik heb mijn leven al kijkend doorgebracht”, schrijft ze in haar opstel over Psalm 8, „niet om voorbij de wereld te kijken, maar alleen om -groot mysterie- te zien wat vlak voor mijn ogen zichtbaar is. Met alle respect voor de hemel, het toneel van het wonder is hier, onder ons.”