Dat zegt de vrijdag aangenomen slotverklaring van de achtste internationale conferentie van de Lausanne Consultation of Jewish Evangelism (LCJE) te Keszthely, in Hongarije. Maar Lisa Loden voegde daar in haar presentatie nog iets aan toe: „Verzoening is leven zonder muren.”De Messiasbelijdende Jodin, voorheen verbonden aan het Gaspari-instituut in Jeruzalem en lid van het internationale coördinatiecomité van de LCJE, zou het veiligheidshek dat door het land Israël loopt, willen slopen. „Gods voornaamste boodschap in onze gevallen, gebroken wereld, is er een van verzoening. En de Bijbel leert ons dat verzoening behalve de relatie met God en die met onszelf ook die met anderen bedoelt.”

Loden beseft dat veel Israëlische burgers de muur beschouwen als een noodzaak. Maar ze benadrukt dat aan beide zijden van dat obstakel mensen leven die in Jezus geloven. En het blijkt erg moeilijk voor hen om elkaar nog -bemoedigend en helpend- te ontmoeten. „Aan elke kant vind je jezelf, en ben je afgesloten van de werkelijkheid van wat aan de andere kant bestaat.”

Eén muur is echter voor altijd gesloopt, aldus Loden. „Dat is die van de scheiding en vijandschap tussen allen die in de Messias zijn. Ongelukkig genoeg zijn er nog veel volgelingen van Jezus die doorgaan met leven alsof er nog steeds een muur is.”

De Messiasbelijdende Jodin vroeg aandacht voor initiatieven tot verzoening van organisaties als Yad b’Yad, Musalaha en zette uiteen op welke manier zij hun visie gestalte geven.

Een van de enigszins kritische conferentiegangers merkte op: „Ik ben geen theoloog, maar een voormalig politieofficier. Het probleem ligt tussen Arabieren en Joden in het Midden-Oosten. Uw boodschap landt daar niet. Er zijn toch bescherming en veiligheid nodig?”

Loden antwoordde dat het goed is om te beginnen met Palestijnse christenen en Messiasbelijdende Joden tot elkaar te brengen. „Dat is ook een probleem. En we moeten binnen Israël ook met anderen praten: van hoog tot laag.”

Michael Zinn, directeur van Chosen People Ministries voor Israël, gaf breed inzicht in de ontwikkelingen binnen de Messiasbelijdende gemeenten in het land. Vanuit de voormalige Sovjet-Unie kwamen in de achterliggende jaren ongeveer 1 miljoen mensen Israël binnen als Russische Joden. Soms bleek die naam slechts een dekmantel. Door de geldingsdrang van de Russen kwamen binnen Messiasbelijdende gemeenten de daar al langer aanwezige Joden niet zelden in de knel.

De stevig bediscussieerde slotverklaring had vooral een evangelisatorische insteek. „Het goede nieuws over Jezus is de enige hoop voor de redding van het Joodse volk. Of Jezus is de Messias voor allen, of Hij is helemaal geen Messias.” Daarmee onderstreepten de aanwezigen eensgezind dat er één Weg is tot behoud. „Indien Jezus niet de Messias is voor het Joodse volk, is Hij ook niet de Christus voor de volken.”

De conferentie onderkende dat het ergst mogelijke christelijke onrecht zou zijn om het Joodse volk te verhinderen het Evangelie te horen. En de slotverklaring spoorde nadrukkelijk aan tot „het brengen van de boodschap van het Evangelie aan alle kinderen van Abraham naar het vlees en om te bidden voor verzoening in Christus tussen Palestijnse Arabieren en Joden uit Israël.”

De slotverklaring riep de gehele christelijke kerk op steun te geven en ook zelf te participeren in het delen van de boodschap van het Evangelie aan het Joodse volk.

De verklaring kreeg de instemming van 160 afgevaardigden van organisaties uit 18 landen op 5 continenten. Het is de bedoeling dat kerken, theologische instellingen, zendingsorganisaties en dergelijke kennisnemen van het standpunt van de LCJE. Dat staat haaks op het dominante theologische denken, dat vooral dialoog met wereldgodsdiensten op voet van gelijkwaardigheid bepleit.