De klacht van de vereniging had betrekking op een forse stijging van de hoogte van de erfpachtcanon. Dat is de jaarlijkse vergoeding die de erfpachter betaalt aan de eigenaar van de grond, in dit geval de gemeente Amsterdam. De NMa vindt de stijging reëel vanwege de toegenomen waarde van de grond.

De erfpachtcanon wordt vastgesteld op een jaarlijks te betalen bedrag dat ongewijzigd blijft voor een bepaalde periode, met een maximale duur van 75 jaar. Bij het vaststellen van de erfpachtcanon voor een nieuw tijdvak is onder andere de dan geldende waarde van de grond bepalend. De grondwaarde is in de loop der jaren flink gestegen, zodat het logisch is dat de canon ook hoger is, aldus de NMa.

De Vereniging Eigen Huis vond tevens dat de gemeente discrimineert tussen erfpachters onderling. Particulieren moeten een hogere erfpacht betalen dan woningcorporaties. De NMa wees ook deze klacht af. Zij stelt dat de gemeente met haar erfpachtbeleid voor woningcorporaties een publieke taak uitvoert, namelijk zorgen voor betaalbare huisvesting voor mensen met een smallere beurs.