VS distantiëren zich van Iraakse premier
NEW YORK - Tien maanden geleden noemde president Bush de Iraakse premier Nuri al-Maliki nog „de juiste man voor Irak.” Dinsdag gaf de Amerikaanse president toe dat er in Washington „een zekere mate van frustratie” bestaat over het uitblijven van concrete politieke vooruitgang in Bagdad.
Bush’ commentaar volgde op de kritiek van twee senatoren die terugkeerden van een reis door Irak. De Democratische senator Carl Levin, voorzitter van de defensiecommissie van de Senaat, en zijn Republikeinse collega John Warner spraken van „brede onvrede” in Irak over het beleid van de regering-Al-Maliki. De regering wordt volgens beide senatoren beheerst door sektarische tegenstellingen, waardoor er in feite niets van de noodzakelijke politieke toenadering tussen sjiieten en soennieten terechtkomt.Volgens beide senatoren wordt het hoog tijd dat Al-Maliki wordt vervangen. Zover ging de Amerikaanse ambassadeur in Bagdad, Ryan Crocker, dinsdag niet. Maar hij zei wel dat het beleid van de Iraakse regering „bijzonder teleurstellend” is. Dit commentaar is niet zonder betekenis, want half september komt Crocker naar Washington, samen met generaal David Petraeus, de opperbevelhebber van de Amerikaanse troepen in Irak. Beiden presenteren dan een evaluatie.
Verschillende bronnen in Washington benadrukken dat de recente uitbreiding van het aantal troepen in Irak militair gezien positieve resultaten oplevert. Maar zulke verbeteringen hebben weinig zin als Irak verwikkeld blijft in een onontwarbare kluwen van sektarische conflicten en geweld. „Waarom moeten Amerikaanse militairen hun leven opofferen voor een land dat zelf geen orde op zaken kan of wil stellen?” aldus senator Levin.
Irak wordt een van de belangrijkste thema’s bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen volgend jaar. De Democraten dringen steeds ferventer aan op een (gefaseerd) vertrek van de Amerikaanse militairen. Republikeinen zijn geneigd eerst het rapport van Crocker en Petraeus af te wachten, maar zonder een aanpassing van het beleid van Washington achten tal van Republikeinen zich daarna niet meer gebonden aan het beleid van hun president.