Ds. Chung (1954) is net buiten Seoul geboren. Hij groeide op in een boeddhistisch boerengezin. Zijn moeder werd later christen en bad voortdurend om de bekering van haar gezin. Zoon Hong Key wilde daar niets van weten. „Toen mijn moeder mij eens opwekte om naar de kerk te gaan, ging ik gewoon op het land werken, heel bewust. Tijdens het werk op het land kwam ik met mijn hand in een machine. God gebruikte dat ongeluk om mij stil te zetten op mijn levensweg.”Hij kreeg van zijn moeder een Bijbel, waar hij voor het eerst in las. „Ik wist niets van God, van een komend oordeel en van een eeuwigheid. Ik was geheel verloren. God raakte mij vooral met de woorden uit Lukas 5, waar Jezus Simon tot visser van mensen maakte. Ik begon voor het eerst te bidden, twee uur lang, waarbij ik mijn hele hart uitstortte voor God. De dag erop ervoer ik de stilte en de vrede van een nieuwe dag.”

Chung sloot zich aan bij een presbyteriaanse kerk en volgde lessen aan een Bijbelschool. Hij wilde zendeling worden. Die gelegenheid deed zich voor in 1988 toen in Seoul de Olympische Spelen werden gehouden. Ds. Chung kwam in contact met Duitse en Zwitserse studenten die samen met Koreaanse kerken tijdens de sportwedstrijden evangeliseerden. Ds. Chung richtte de organisatie Ambassadeurs voor Christus op. Daarvan is hij nog steeds directeur.

Straatpredikant
Hij trok in 1990 naar Duitsland en Zwitserland, waar hij straatpredikant werd. Via vrienden in Zwitserland zag hij een video van de Roemeense revolutie uit 1989. „Ik voelde de aandrang om iets voor Roemenië te doen. In die tijd verloor ik mijn enige zoon van acht jaar door een plotselinge ziekte. Ik zat zelf op dat moment in Griekenland en mijn vrouw en kind verbleven nog in Zuid-Korea. Mijn vrienden baden voor mij in deze moeilijke tijd, maar mijn roeping voor Roemenië werd er niet minder om. God wilde mijn vrouw en mij gebruiken voor een groot werk in Roemenië.”

Zijn oorspronkelijke doel in Roemenië was kerkplanting, wat resulteerde in de oprichting van de Reformed Presbyterian Church of Romania. De kerk ontstond doordat hij op straat mensen uitnodigde voor een Bijbelstudie bij hem thuis. „Ik was overtuigd van de waarde van de presbyteriaanse leer. In Roemenië had men daar echter nog nooit van gehoord. Naar buiten toe gebruikte ik het woord ”gereformeerd” niet, omdat het te veel herinneringen opriep aan de Hongaarse Gereformeerde Kerk. Roemenen en Hongaren liggen elkaar niet. Daarom opereerde ik vooral onder de naam van de Presbyterian Association of Roemenia.”

De gemeente bestaat nu uit vijftig leden en zestig kinderen. Zijn vrouw verzorgt vooral het kinderwerk. Het was de bedoeling dat er meerdere gemeenten zouden komen. Dat is niet gebeurd. Nadat de kerk steun ontving van Amerikaanse presbyterianen ontstond er verschil van mening over het beleid. Een Bijbelschool met zo’n twintig studenten dreef een tijdlang op Amerikaanse fondsen, maar uiteindelijk kreeg ds. Chung verschil van mening met de Amerikanen, met name over het wel of niet toelaatbaar zijn van alcohol, roken en dansen, waarbij de Amerikanen vonden dat hij daar veel te streng over dacht. Daarop zijn de contacten verbroken.

Calvijn
Ds. Chung heeft een rol gespeeld in de verspreiding van de Institutie van Calvijn in het Roemeens. In 2004 organiseerde hij een conferentie over deze Roemeense vertaling - een mijlpaal in de geschiedenis van de Roemeense kerk. Daarna zorgde hij voor vijf grote conferenties waarop maatschappelijke leiders uit verschillende sectoren van de Roemeense samenleving in contact kwamen met christenen.

Deze laatsten kwamen ook uit Nederland. Ds. Chung vond onthaal bij de SGP en nodigde vertegenwoordigers van de partij uit om bijdragen te leveren aan de bezinning op politiek in Roemenië. „Ik zag dat de weg van kerkplanting een doodlopende weg was. Maar God wees andere ingangen aan. Het calvinisme is niet alleen een theologische leer, maar ook een wereldbeschouwing die van belang is voor de hele samenleving. Mijn aandacht ging voortaan uit naar politiek en maatschappij.”

Ds. Chung stuitte op een Roemeense samenleving die materialistisch en egoïstisch was geworden. „Alles draait om geld en om steeds meer geld te verdienen. Roemenië is een van corruptste landen ter wereld. Het arbeidsethos is slecht. Mensen zijn lui. Velen stelen en liegen. Er zijn morele maatstaven nodig om het geestelijke peil te verhogen. Men kent niet de bereidheid om elkaar te dienen. De mentaliteit is: Ik geef, en dus jij moet mij ook iets geven. Belangeloze toewijding kent men niet. Het calvinisme leert echter dat mensen God dienen en zich inzetten voor de naaste.”

Op de conferenties kwamen Roemeense intellectuelen, maar ook vertegenwoordigers van de Roemeens-Orthodoxe Kerk. „Ze waren nieuwsgierig naar een gereformeerde visie op mens en samenleving. De Roemeens-Orthodoxe Kerk is tolerant, maar laat mensen te veel in hun vrijheid, zonder dat er een duidelijke levensoriëntatie aanwezig is. De waarde van het calvinisme is dat het een heldere visie op God heeft. God is groot en wij zijn nietig voor Hem. Zonder de genade van God in Zijn Zoon kunnen we niet voor Hem bestaan.”

Cursus
Ds. Chung is deze week in gesprek met politieke vertegenwoordigers van de SGP om zich te laten informeren over de mogelijkheden om een christelijke partij op te richten. Verder wil hij fundamentele vragen rond „theocratie, democratie en pluralisme” doordenken. Hij heeft daartoe de Evangelical Political Movement opgericht.

„Wezenlijk voor Roemenië is momenteel het vormen van christelijke politieke leiders. Ik heb contacten met verschillende politici van het Roemeense parlement en spreek hen elke dinsdag. Uit Nederland hebben we vooral goede sprekers nodig. We hebben nu de Institutie van Calvijn in het Roemeens, maar de prijs van 100 euro is voor veel Roemenen te hoog. We hebben mensen nodig die het calvinisme toelichten door bijvoorbeeld de Institutie in enkele weken tijdens een cursus uit te leggen.”

Er is een grote geestelijke nood in Roemenië, zegt ds. Chung. De Orthodoxe Kerk kent het probleem, maar doet er volgens hem niets aan. „Wanneer we als christenen in binnen- en buitenland de handen ineenslaan, kunnen we het moreel verval van het Roemeense volk te lijf gaan. Ik heb hoop dat het zal lukken, maar we moeten ons wel haasten, voordat het verval verder doorzet.”