Regelmatig citeert Meuwese tijdens het interview een paragraaf uit het Verdrag voor de Rechten van het Kind uit z’n hoofd. Het opkomen voor de rechten van kinderen was voor Meuwese de belangrijkste missie in de afgelopen vijftien jaar. „Doel van het VN-Verdrag voor de Rechten van het Kind is dat we kinderen beschouwen als medeburgers. Het zijn niet alleen zorgobjecten, maar medeburgers met rechten en plichten. Zij het dat ze in een andere levensfase, die van ontwikkeling, zitten.”Bent u tevreden als u terugblikt?
„Dat is moeilijk te zeggen. Kijk, met de invoering van de wet van Donner waarin staat dat ouders geen geweld in de opvoeding mogen gebruiken ben ik blij. Maar ik kan niet zeggen: „Dat is nou het werk van Defence for Children.” Er zijn zo veel andere groeperingen die in zo’n besluit ook een rol spelen. Het is ons werk om de macht -onder meer de politiek- zodanig aan te raken dat die wordt beïnvloed. Daar doen we ons best voor.”

Is het gelukt om de macht te beïnvloeden?
„Vrijwel niemand kon in 1992 het woord kinderrechten zonder stotteren uitspreken, nu weet iedereen wat het is. Het stemt mij met enige tevredenheid dat ik daaraan heb meegewerkt.”

Desondanks leunt Meuwese niet achterover. „Er schort nog genoeg aan het jeugdbeleid in Nederland. Een voorbeeld. In artikel 37 staat dat kinderen zo kort mogelijk moeten worden opgesloten in de gevangenis. Sinds mijn aantreden in 1992 is het aantal kinderen dat vastzit vanwege een vergrijp vervijfvoudigd. Niemand kan de vraag beantwoorden hoe dat komt. Ik vind dat de overheid zo’n probleem moet aanpakken. Breid het aantal taakstraffen uit, geef Halt meer geld en wees creatiever met straffen.”

De voorgaande kabinetten hebben hier en daar een ingreep gedaan in het jeugdbeleid, maar het blijft onduidelijk wat de overheid nu wil met kinderen, zegt Meuwese. „Sinds kort mogen kinderen van 13 en 14 jaar op zaterdag zeven uur werken. Dan vraag ik me af: Hoe ziet het kabinet deze groep nu? Als hummeltjes die nog steeds onder verantwoordelijkheid van hun ouders leven of als burgers die bijna evenveel mogen werken als een gewone werknemer? Er ontbreekt zogezegd een stratenplan. Daarom wacht ik met spanning op de plannen van Rouvoet.”

Wat zou de minister voor Jeugd en Gezin volgens u moeten doen?
„Laat hij maar voorzichtig beginnen, stapje voor stapje werken. Rouvoet moet een goed ontwikkelde visie brengen waarin duidelijk wordt wat de overheid met jongeren wil. Overigens ben ik positief gestemd over hem. In een brief aan de Tweede Kamer schrijft hij dat het beleid gebaseerd wordt op het Verdrag voor de Rechten van het Kind. Dat zie ik als een klinkklare overwinning. De beleidsbeslissingen zullen langs de meetlat van het kinderrechtenverdrag worden gelegd. Nu gaat het om de instrumenten: beleidsprogramma’s en geld. Ik hoop alleen wel dat de ministerspost blijvend is. Wat dat betreft maak ik me zorgen voor de formatie in 2011.”

Komt het werk van Defence for Children ooit af?
„Nee. Wij gaan altijd voor het wenselijke en bepaalde thema’s komen niet tot een afronding omdat mensen veranderen. Je kunt net zomin zeggen: Nederland is af. Daarom gaan we voor de goede richting, namelijk dat de overheid kinderen ziet als medeburgers. Het zijn geen baaltjes meel die je heen en weer schuift, maar medemensen met rechten én plichten, net als volwassenen.”

Wat gaat u na uw pensionering doen?
„Ik blijf nog wel actief, artikelen schrijven. Maar ik houd me niet meer bezig met de organisatie van en de fondsenwerving voor Defence for Children. Ik moet zeggen dat me dat niet onaangenaam is. En ik blijf actief in RAAK, een actiegroep die kindermishandeling tegengaat.”