Roepen
Hij riep met grote stem. Hij sprak niet, maar riep. Hij riep niet alleen, maar hij deed het met grote stem. Dit was een bewijs van zijn grote ijver en sterkte in het bidden. Dat grote geroep was een bewijs van grote liefde. Hierin volgt hij het voorbeeld van zijn Heere Jezus, Die Zijn laatste woorden uitgeroepen had met een grote stem. Dat lezen wij in Matthéüs 27:46. Ook de Baälpriesters riepen hun afgod aan met luide stem.
Dit heeft Stefanus willen doen opdat zijn gebed door ieder die daar was zou gehoord worden. Dat zij zouden horen dat hij niet stierf als een godslasteraar of kwaaddoener, maar als een getuige van de goddelijke waarheid. Stefanus was zo vol ijver en liefde tot de Heere Jezus Christus, dat hij die met niet minder dan het uiten met een grote stem kon uitdrukken. Zijn gebed was kort, maar zeer krachtig: Heere Jezus, reken hun deze zonde niet toe. De persoon tot wie het dit gebed gedaan heeft, is de Heere Jezus zelf.De heilige Stefanus heeft met deze benaming en dit gebed wederom de Heere Jezus, tot spijt van zijn vijanden, willen verheerlijken. Hij gaf daarmee te kennen dat Jezus een Heere was, Die macht had om de zonden, zelfs van zijn grootste vijanden, te vergeven.
Johannes Visscherus, predikant te Amsterdam (”De Theologische werken”, 1697)
