Dat zei ds. R. van der Spoel, voorzitter van Passie voor Preken en missionair predikant in Amersfoort, donderdag tijdens de lustrumconferentie van Passie voor Preken, die gehouden werd in Het Brandpunt te Doorn. De preekbeweging bestond donderdag op de dag af vijf jaar. Het thema van de conferentie was: ”Er preekt een echt mens”. Tijdens de conferentie van 2005 stond het Woord centraal, vorig jaar ging het over de hoorder, de conferentie van nu stelde de prediker in het middelpunt.Tijdens zijn toespraak over persoonlijk spreken zei ds. Van der Spoel dat het belangrijk is wie er spreekt. Dat geldt zowel voor de politiek, het onderwijs als voor de kerk. De mensen zijn volgens hem op zoek naar authenticiteit, echtheid en betrouwbaarheid en minder naar een technisch juiste presentatie. De beamercultuur met zijn trucjes is volgens hem al weer voorbij. „Het gaat niet om welsprekendheid maar om betrouwbaarheid. De mensen willen zien dat er iemand voor de groep staat die weet, meent en leeft wat hij zegt. Echte communicatie kun je niet spelen. Het gaat erom of je deugt of niet. De Engelsen zeggen: „Don’t talk the talk if you don’t walk the walk.”

Ds. Van der Spoel benadrukte dat predikanten geen inwisselbare nieuwslezers zijn. „God roept ons niet om de preek netjes voor te lezen, maar om getuige te zijn. Een getuige vertelt wat hij heeft gezien en beleefd.” Zo’n predikant moet, aldus ds. Van der Spoel, een geheiligde persoonlijkheid zijn, die de verborgen omgang met God kent.

De predikant noemde de geestelijke strijd als wezenlijk voor een geheiligde persoonlijkheid. Hij waarschuwde ertegen om te veel te willen beantwoorden aan verwachtingen van gemeenteleden. Veel predikers passen zich in hun preken aan uit angst voor hun gemeenteleden, zei hij. „Hoogmoed is ook een valstrik voor een prediker.”

Als derde punt van aanvechting noemde hij de verflauwing. Op een gegeven moment wordt het preken gewoon en ontbreekt de ”drive” om de gaven te verdubbelen. „Wee de kerk waar de middelmatigheid de boventoon voert.”

Er is nogal eens kritiek op Passie voor Preken, omdat het daar te veel over de prediker zou gaan in plaats van het Woord. Ds. J. Douma, predikant van de gereformeerde kerk vrijgemaakt te Haarlem en mede-oprichter van de preekbeweging, de andere spreker van die morgen, zei hierover: „Je kunt het bijna niet met droge ogen aanhoren dat aandacht voor de predikant gevaarlijk zou zijn en dat we hiermee de Geest voor de voeten lopen. Vrome bezorgdheid voor belangstelling voor de predikant kan een subtiele manier zijn om het onvermogen van de predikant om aandacht te geven aan zijn eigen ziel te verhullen. Predikanten kunnen zich verstoppen achter dogmatische correctheid, traditionele gewoonten en exegetische juistheid, maar dat kunnen vluchtwegen zijn om weg te lopen voor het contact met hun eigen ziel. Wie geen ziel heeft, kan niet bezielend preken.”

Tijdens zijn lezing over de ziel gaf hij vanuit Psalm 62 aan dat het van het grootste belang voor predikers is om contact met hun ziel te hebben als ze hun preken voorbereiden én als ze die houden. Hij hoopt dat tijdens kerkdiensten meer de taal van de ziel gesproken gaat worden, zoals die in de psalmen naar voren komt. „De taal van de ziel is de taal van de echtheid en de taal van Gods vaderhart waarin God zichtbaar wordt.

Tijdens de conferentie overhandigde ds. Van der Spoel het boekje ”Dichtbij de hoorder”, een bewerking van de bijdragen aan de vorige conferentie, aan de bewerkers, ds. J. Douma en drs. W. Dekker, en aan de eerste student van de eerste preekcursus, ds. F. Gerkema, Nederlands gereformeerd predikant in Amersfoort-Noord.

De voorzitter deelde mee dat Passie voor Preken zich in de toekomst meer zal richten op bezinning en publicaties. Ds. Douma gaat het bezinningsproces leiden en wordt voorzitter van de visiegroep. De preekbeweging gaat zonder bestuur verder, zodat ds. Van der Spoel terugtreedt als voorzitter.