De bede ’dat Gods zegen op uw werk moge rusten’ verdween in 1973, direct na het aantreden van het kabinet-Den Uyl, uit de troonrede. Het was tot groot verdriet van koningin Juliana en het christelijke deel van de samenleving. De kabinetten-Van Agt en -Lubbers brachten de bede op eigen wijze terug, maar bij Paars kwam de bede er slechts weer indirect aan te pas.

Vorig jaar eindigde de koningin de troonrede met: „Van harte spreek ik de wens uit dat u uw verantwoordelijke taken met toewijding en grote inzet zult vervullen, in het vertrouwen dat velen met mij u wijsheid toewensen en om zegen voor u bidden.”

Het kabinet-Den Uyl (1973-1977) liet de troonrede domweg eindigen met: „Hiermee verklaar ik de zitting van de Staten-Generaal voor geopend.” Onder het bewind van Van Agt (1977-1982) sprak de vorstin nog wat zuinigjes van „Het vertrouwen dat velen u wijsheid toewensen en om zegen voor u bidden”, maar ten tijde van de kabinetten-Lubbers (1982-1994) kwam het christelijke deel van de samenleving steviger aan zijn trekken met „Van harte wens ik dat Gods zegen op uw werk rust.”

De bede is op dit moment duidelijk geen kwestie die CDA’s coalitiepartner LPF hoog zit: „Wát, de gebéden?!”, reageerde fractievoorzitter Wijnschenk verbaasd en verwees onvervaard naar zijn voorlichter. Die was niet direct voor commentaar beschikbaar.

VVD’er Te Veldhuis hoopt dat de kwestie geen hooglopende discussie wordt. „Wij zijn voorstander van een neutralere formulering, zoals die van de afgelopen jaren, en ik geloof niet dat het CDA zich daar toen aan gestoord heeft. Ik heb persoonlijk helemaal niks tegen de bede, maar hij is erg gebonden aan een bepaalde groepering en zijn mensen, ook in de Kamer, die en heel ander geloof aanhangen. Je moet respect hebben voor verschillende stromingen, de ruimte daarvoor zo breed mogelijk laten zijn.”

Ds. G.D. Kamphuis, voorzitter van de behoudende Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk, is verheugd over het signaal van het CDA. „Het zou ons een heel lief ding waard zijn als de koningin in de troonrede de bede weer zou uitspreken”, zei de predikant. Daarin zou de verbondenheid van Nederland met Oranje en de relatie daarin tot God tot uitdrukking komen. Kamphuis spreekt van „een getuigenis voor ons volk”.

„Wij hadden er heel veel moeite mee toen de bede verdween. Weliswaar waren we verheugd toen in plaats daarvan de wens terugkwam, maar de bede heeft een krachtiger getuigenis. Daarin wordt dieper de afhankelijkheid van God geuit waarvan wij bidden dat de regering daarnaar leeft.”