In 2005 werden ruim 107.000 kinderen tussen de nul en zeventien jaar slachtoffer van kindermishandeling, zo blijkt uit onderzoek van de Universiteit Leiden dat woensdagmorgen in Den Haag werd gepresenteerd.Onderzoek van de Vrije Universiteit van Amsterdam, dat ook woensdagmorgen naar buiten kwam, maakt duidelijk dat onder scholieren tussen de twaalf en zestien jaar ruim 160.000 kinderen slachtoffer zijn (geweest) van mishandeling. De verschillen tussen de cijfers zijn mede te verklaren uit de verschillende definities die de onderzoekers hanteren.

De cijfers zijn veel hoger dan tot nu toe werd aangenomen. Schattingen, gedaan op basis van Amerikaans onderzoek, liepen uiteen van 50.000 tot 80.000 gevallen per jaar. Uitgaande van de cijfers van de Universiteit Leiden heeft 3 procent van alle kinderen te maken met mishandeling.

De onderzoekers verstaan onder kindermishandeling niet alleen seksueel misbruik en lichamelijke mishandeling, maar ook fysieke en geestelijke verwaarlozing. Naar schatting worden 47.000 kinderen jaarlijks seksueel misbruikt, 19.000 worden lichamelijk mishandeld.

Het risico op kindermishandeling in gezinnen waarvan de ouders laag opgeleid zijn, is zeven keer groter dan in gezinnen waar ouders hoog opgeleid zijn. In gezinnen waar ouders werkloos zijn, is het risico vijf keer zo groot en in allochtone gezinnen waar het opleidingsniveau laag is, drieënhalf keer zo groot. Alleenstaande ouders en ouders met drie of meer kinderen mishandelen hun kinderen twee keer zo vaak dan gemiddeld.

Minister Rouvoet is geschrokken van de cijfers. Hij denkt dat de schatting van de Leidse onderzoekers, ruim 107.000, een ondergrens is. De bewindsman vindt dat de cijfers niet zonder gevolgen kunnen blijven voor het beleid. „We kennen nu de omvang en kunnen ons richten op een effectieve aanpak. Deze bevindingen kunnen niet zonder gevolg blijven”, aldus de minister.

Rouvoet presenteerde woensdagmorgen een plan van aanpak om kindermishandeling tegen te gaan. Hij wil dat opvoedingsondersteuning voor alle ouders beschikbaar moet zijn, dat bepaalde ouders gerichte hulpverlening krijgen, dat risicogezinnen bij voorbaat steun krijgen, dat de signalering van kindermishandeling verbetert en dat de jeugdzorg zo nodig extra hulp biedt.