Uit het dossier blijkt volgens de officier van justitie ook dat hij andere nichtjes, enkele van zijn dochters, zijn zusje en een schoonzus seksueel zou hebben misbruikt. Deze misdrijven waren overigens niet ten laste gelegd.Het seksueel misbruik van de drie nichtjes zou hebben plaatsgevonden tussen 1991 en 1997 in de ouderlijke woning van de meisjes. Zij waren in 1991 acht, tien en vijftien jaar oud.

Tijdens de behandeling van de zaak verbaasde de rechtbank zich erover dat S. niet alleen aan selectief geheugenverlies bleek te lijden, maar ook zei nooit te hebben stilgestaan bij de gevolgen van zijn daden voor de meisjes. De moeder van de nichtjes was zelf ook seksueel misbruikt en de schadelijke, psychische gevolgen daarvan waren bij S. bekend.

Wel zei S. spijt van zijn daden te hebben en te hopen dat de familie hem zou kunnen vergeven. De drie nichtjes hebben zich onder behandeling moeten stellen.

De raadsman van S., H. Dunsbergen, meende dat de gevraagde straf „absurd” hoog was. Dit omdat zijn cliënt „een man in nood” was. En mocht de rechtbank de celstraf opleggen, dan zou zijn gezin vast en zeker bij gebrek aan geld in de schuldsanering zouden belanden omdat S. de kostwinner is. Binnenkort zal S. zich voor de kerk moeten verantwoorden.

De rechtbank wijst over dertien dagen vonnis.