De VS beschuldigen Syrië ervan het internationale terrorisme te bevorderen en weinig tot niets te ondernemen om de stroom van buitenlanders die zich via Syrië bij de gewapende opstandelingen in Irak aansluiten te stoppen. Sinds de moord op Libanons oud-premier Rafiq Hariri, die volgens sommigen door Damascus georganiseerd zou zijn, probeert Washington Syrië diplomatiek en politiek te isoleren.De onafhankelijke Irakcommissie onder leiding van oud-minister van Buitenlandse Zaken James Baker adviseerde de regering-Bush eind vorig jaar om met Syrië en Iran te praten, ook al zijn er tal van meningsverschillen met beide landen. Bush negeerde dat advies, maar Pelosi denkt er anders over. „Dat was een verstandig advies en daarom ben ik hier; zonder vooroordelen maar ook zonder valse hoop op een politieke doorbraak”, aldus Pelosi dinsdag na aankomst in Damascus.

Woensdag zou zij de Syrische president Bashar al Assad ontmoeten. Zeer tot ongenoegen van de president, die vorige week overigens geen kik liet horen toen enkele prominente Republikeinse partijgenoten ook naar Damascus reisden. De president is niet alleen niet blij met Pelosi’s bezoek aan Damascus, maar ook niet met de voorstellen van het Huis van Afgevaardigden en van de Senaat om verdere financiering van de oorlog in Irak afhankelijk te stellen van een vertrekscenario voor de Amerikaanse troepen.

Bush noemde dit dinsdag „onverantwoord”, hetgeen enkele felle reacties uitlokte van de kant van de Democratische oppositie. „Ik weet niet wie hier onverantwoordelijk handelt. Het parlement, dat in november vorig jaar een duidelijke boodschap hoorde van de Amerikaanse bevolking, of de president, die deze boodschap negeert”, aldus Democratisch senator Russell Feingold.

De president zei dinsdag opnieuw dat hij elk voorstel voor financiering van de oorlog dat is gekoppeld aan een vertrekscenario zal blokkeren met een veto. Volgens Feingold dreigt het leger daardoor zonder voldoende geld te komen zitten, hetgeen hij op zijn beurt „onverantwoord” noemde. Maar volgens Bush is dat de schuld van de oppositie, die heel goed weet dat hij geen vertrekscenario’s van tevoren wil vastleggen. President en parlement zijn nu met paasreces. Daarna verwacht men moeizame onderhandelingen over een compromis.