Het huwelijk staat onder druk, constateerde dr. W. van Vlastuin, predikant van de hersteld hervormde kerk te Katwijk aan Zee, maandagavond op de cursus geestelijke vorming in Zeist. Deze cursus omvat een reeks interkerkelijke avonden „die de mogelijkheid bieden en een stimulans willen zijn om kennis te nemen van de schatten uit Gods Woord, de belijdenisgeschriften en de geschiedenis van de kerk.”Toch vinden christenen tegenover alle aanvallen op het huwelijk vanuit de media, de politiek, de psychologie en de theologie hun zekerheid in de Heilige Schrift. „We zouden niets van de orde van de schepping weten als God het niet had geopenbaard in Zijn Woord.”

Aan de hand van het klassieke huwelijksformulier benadrukte dr. Van Vlastuin de eenheid van het huwelijk. Eva is anders dan Adam, maar toch geen ander - ze zijn één vlees en vormen een volstrekte eenheid. „De man behoort zijn vrouw lief te hebben als het eigen lichaam. De vrouw is niet een deel van jezelf, ze is zeker geen ander, maar de man bestaat in de vrouw. Ze is nog meer dan ”my better half”. De christen denkt inclusief.”

Terwijl de heidenen hun vrouwen als een voetveeg minachten en misbruikten, leerde het christendom de vrouw hoog te houden. „Hier”, zei de Katwijkse predikant, „zien we hoe kritisch Gods Woord naar de toenmalige cultuur is geweest. Gods Woord geeft een ereplaats aan de vrouw, omdat de vrouw een hoge plaats ontving in Gods schepping. Waar het Woord van God gezag krijgt, is de uitbuiting van de vrouw verleden tijd. Daar krijgen feminisme en emancipatie geen voet aan de grond.”

Het was Gods hand die Eva tot Adam bracht, aldus dr. Van Vlastuin. „Ons huwelijk is niet gebaseerd op onze romantische verliefdheid of onze voorbijgaande hartstocht, maar we ontvangen het uit Gods hand. Rebekka heeft dat begrepen toen Eliëzer zijn reisdoel openbaarde en vertelde dat hij kwam om een vrouw voor Izak te zoeken.”

Het huwelijk heeft een publiek karakter, zoals ook de relatie van Adam en Eva geen privérelatie was. Het is Gods orde. „We wijzen het huwelijk als sacrament af, maar we vervallen daarmee niet in het andere uiterste dat het een zaak van twee mensen zou zijn. Het huwelijk is „een inzetting van God die Hem behaagt.”

De staat van het huwelijk is dan ook principieel onontbindbaar. „Wanneer de Talmud gelijk had dat de schepping van de vrouw zou bestaan in het uit elkaar trekken van het ene lichaam, zouden man en vrouw in het huwelijk uit elkaar zijn te trekken. Wanneer de moderne mens gelijk heeft dat het huwelijk een contract van twee personen zou zijn, waren we vrij om de huwelijksovereenkomst te beëindigen. Het huwelijk is echter meer. Het behoort tot een bovenpersoonlijke orde, tot Gods orde.

Man en vrouw verschillen van elkaar. „Eva is geschapen uit Adam en na Adam. Deze volgorde is niet om te keren. Hij heeft ons iets te zeggen over de orde van God in de schepping. Zou het niet de hoogste tijd zijn dat we opnieuw onderstrepen dat de man het hoofd is van de vrouw? Waarom zouden we ons schamen voor de orde die God in de schepping heeft gelegd?”

Ten diepste, aldus dr. Van Vlastuin, ziet het huwelijk echter op Christus en Zijn gemeente. „De glans van Christus ligt over het huwelijksleven. Dat maakt dat het christelijke huwelijk niet een huwelijk is van twee christenen, zodat het huwelijk net zo is als van niet-christenen, uitgezonderd enkele opvattingen en gebruiken.

Dagelijkse gemeenschap met de hemelse Bruidegom maakt ons tot een aardse bruidegom die het beeld van de hemelse Bruidegom vertoont. In het christelijke huwelijk krijgt de liefde vanuit Christus gestalte.”