Christopher was een van de naaste vrienden van Bouterse en had een weinig benijdenswaardige reputatie. Hij werd verantwoordelijk gehouden voor de moord in 1990 op twee lijfwachten van toenmalig Junglecommandoleider Ronnie Brunswijk, destijds de grote tegenstander van Bouterse, die naar Paramaribo was gelokt voor vredesbesprekingen.Christopher stond sindsdien op de zwarte lijst in Nederland, wat betekende dat hij nimmer een visum kon krijgen. Desondanks mocht hij in 1996 ambassadeur worden in Brazilië. Daar staken al snel geruchten de kop op dat de Surinaamse ambassade een belangrijke rol zou spelen bij drugstransporten. In een Braziliaans parlementair onderzoek werd geconcludeerd dat Christopher daarbij samenwerkte met ambassademedewerker Dino Bouterse, zoon van de oud-bevelhebber, die momenteel in eigen land een jarenlange gevangenisstraf uitzit wegens wapen- en drugshandel. Bouterse junior ontvluchtte halsoverkop het buurland, Christopher werd in 2000 vervangen als ambassadeur en verbleef sindsdien weer in Suriname.

In de militaire periode van de jaren tachtig was Christopher hoofd van de militaire inlichtingendienst en directeur van het kabinet van het militair gezag. Na de telefooncoup in 1990, waarbij Bouterse via een telefoontje de complete democratisch gekozen regering naar huis stuurde, werd hij minister van Defensie. Zijn opvolger Siegfried Gilds ontsloeg hem in 1996 als militair nadat hij tijdens een officieel bezoek aan Brazilië gesprekken had gevoerd namens de oppositionele Nationale Democratische Partij (NDP) van Bouterse.

Christopher werd tot voor kort beschouwd als een van de verdachten met betrekking tot de Decembermoorden van 1982, waarbij vijftien tegenstanders van het militaire regime werden geëxecuteerd. Maar vorige maand besloot justitie zijn naam van de lijst te schrappen.

Vrienden van Christopher geloven niet dat hij zelfmoord heeft gepleegd. Bouterse had vrijdagmorgen overigens nog niet op de onverwachte dood van zijn vriend en oud-strijdmakker gereageerd.