De algemeen secretaris van de SP, Hans van Heijningen, las zojuist een e-mailtje van een gemeenteraadslid: „Geacht partijbestuur, ik stop met het werk als gemeenteraadslid. Het werk dat ik erin steek staat in geen verhouding tot de financiële vergoeding die ik krijg. Ik zoek mijn heil bij een andere partij.”Een „rare” boodschap voor een SP’er, vindt Van Heijningen. Alle SP-volksvertegenwoordigers moeten een deel van hun vergoeding afdragen aan de partijkas. Van tevoren is de partij daar heel duidelijk in.

Dit raadslid is het beu: hij wil meer geld voor zijn werkzaamheden. Gelukkig krijgt Van Heijningen niet elke dag zulke e-mails, zegt hij. Het is niet zoals de algemeen secretaris het graag ziet.

Dit soort incidenten hoort bij een snelgroeiende partij, meent Van Heijningen. En gegroeid is de SP. In een jaar tijd ging de partij van 170 naar 340 raadszetels bij de gemeenteraadsverkiezingen, van 9 naar 25 zetels bij de Tweede Kamerverkiezingen, en vorige week bij de Statenverkiezingen van 38 naar 83 zetels.

Van Heijningen: „We gaan steeds meer op een gewone organisatie lijken. Een van de kenmerken daarvan is de hoge doorstroming. Zeker de laatste tien jaar, met het neoliberale klimaat, is het steeds moeilijker geworden om mensen lang vast te houden. De nieuwe lichting politici kiest steeds vaker voor zichzelf in plaats van voor de partij”, meent de algemeen secretaris.

Dat egoïstische, die assertieve houding, dat mag wel wat worden ingetoomd, vindt Van Heijningen. „Daarmee bedoel ik niet dat mensen zich altijd moeten voegen naar de partijlijn. Maar wel dat ze zich afvragen wat ze voor de partij kunnen betekenen.” Hij citeert Kennedy: „Vraag niet wat je land voor jou kan doen, maar wat jij voor je land kunt betekenen.” Ook de nieuwe generatie politici moet in die termen denken, zegt de secretaris.

De SP gaat zich daarom de komende tijd nog intensiever richten op de scholing van het kader. „Collectieven laten zich nu eenmaal niet per decreet afkondigen”, zegt Van Heijningen. „Het gaat om vertrouwen in elkaar en in de partij. Dat bereik je alleen door scholing en cursussen.”

Sinds najaar 2004 heeft de partij al een officieel scholingsteam. Het geeft vaardigheidstrainingen (Hoe win ik een debat?), politiek theoretische cursussen (Wat is de ideologie van de SP?) en ook onderricht in het actiewezen (Hoe organiseer ik een protestdemonstratie?) aan zittende en toekomstige volksvertegenwoordigers. Het scholingsteam begon met twee fulltimers. Dat werden er al snel vijf, en recent werd het uitgebreid naar zeven mensen. Nu de verkiezingscampagnes achter de rug zijn, wordt de opleiding van het nieuwe kader prioriteit nummer één.

Rosita van Gijlswijk is de scholingssecretaris van de partij. Van Gijlswijk en haar collega’s van het scholingsteam leidden tussen 2004 en 2006 al meer dan 700 politici op. „Hoe kun je de morele verontwaardiging van onze partij omzetten in concrete actie?” daar gaat het om, zegt het Kamerlid gedecideerd. Moe wordt ze niet van de gedachte de komende tijd nog meer nieuwelingen op te moeten leiden. Integendeel: „Het is echt leuk.” En noodzakelijk: „Anders worden we als een auto zonder stuur, en die zal snel van de weg raken.”