De predikant reist de hele wereld over. Bezoekt gevangenen in hun verdrukking. Vanuit een cellencomplex in Paramaribo laat hij weten „verheugd” te zijn over de terugkeer van Kuijt. Meermalen heeft hij de Amsterdamse marktkoopman in zijn cel in Thailand opgezocht.Nederland en Thailand hebben sinds 2005 een uitleveringsverdrag. Koningin Beatrix en toenmalig minister Bot hebben zich persoonlijk ingezet voor het verdrag, waardoor gevangenen na acht jaar kunnen vrijkomen.

Ds. Spoor van stichting Epafras toont zich bezorgd. „Het proces heeft lang geduurd. De Thaise autoriteiten hebben getreuzeld. Als je in een verdrag afspreekt dat iemand na acht jaar kan vrijkomen, dan verwacht je toch dat hij met achtenhalf jaar thuis zit. Machiel heeft de pech dat hij de eerste kandidaat is, laten we hopen dat het voortaan wat sneller verloopt.”

Hoe is de situatie achter de Thaise tralies?

„Slecht. Gevangenen zitten meestal dicht op elkaar gepakt. Met tien, twintig, dertig man tegelijk. Het eten en de hygiëne zijn slecht. Er heerst een soort terreur onder bewakers. Het systeem is niet alleen ingericht om mensen vast te houden. Bewakers straffen de gedetineerden nog in hun straf. Ze maken de omstandigheden bewust heel moeilijk.”

Hoe trof u Kuijt aan?

„Vooral de eerste keer was het verschrikkelijk. Ik heb Machiel gesproken door het gaas. We hebben staan roepen, 2 meter van elkaar. Je kunt niet even samen aan een tafeltje gaan zitten. Vreselijke toestanden daar. Onderschat niet wat het betekent om tien jaar lang geen enkele privacy te hebben. Je kunt geen enkel moment je eigen leven leiden.”

Sinds 1984 is Kuijt in Nederland verschillende keren in aanraking geweest met Justitie voor (zware) geweldsmisdrijven, overtreding van de Wet wapens en munitie, drugshandel en deelname aan een criminele organisatie. In de Amsterdamse onderwereld is Kuijt geen onbekende.

Hebt u ooit iets gemerkt van spijt?

„Drugssmokkel is een anoniem misdrijf. Een smokkelaar benadeelt niemand en heeft niet het gevoel een misdrijf te hebben gepleegd. Voor de wet is smokkel een misdrijf. Heb je een meisje verkracht of iemand vermoord, dan heb je iemand wat aangedaan. Bij smokkelaars kun je niet direct spreken over spijt”, vindt de gevangenispredikant. „Bovendien heeft Kuijt altijd elke betrokkenheid ontkend. Als hij niets gedaan heeft, dan voelt hij geen spijt, maar rancune.”

Nederland slaagt er nu, na een heel diplomatiek circus, uiteindelijk in veroordeelde gevangenen in Thailand eerder vrij te krijgen. Terecht?

„Waarom niet? De Nederlandse overheid heeft de taak op te komen voor landgenoten. Of zij door eigen schuld in de problemen zijn gekomen maakt niet uit. Mensen zijn om een paar kilo heroïne veroordeeld tot erg lange gevangenisstraffen. Nederland protesteert niet tegen de straf, maar tegen de lengte. We krijgen hen liever onbeschadigder terug, dan beschadigd door een lange gevangenisstraf. Mensen moeten toch weer terug in de maatschappij.”

Vragen drugssmokkelaars niet zelf om problemen?

„Natuurlijk is het hun eigen verantwoordelijkheid. Als iemand echter wordt gewaarschuwd om niet te gaan wandelen in de bepaald berggebied, maar hij doet het toch, dan sturen we toch ook een heli om te helpen als hij in de problemen komt? Het is niet zo dat mensen in de gevangenis slechter zijn dan daarbuiten, nee. Ook Paulus moest zeggen: Het goede dat ik wil doe ik niet, maar het kwade dat ik niet wil dat doe ik. Natuurlijk zal ook een gevangene een rouwmoedige droefheid over zijn zonden nodig hebben.”