Gordijnen, waarom behangen wij er eigenlijk al eeuwenlang onze vensters mee? Ramen laten de zon naar binnen stromen, ramen vergroten onze wereld, ramen geven ruimte. Maar wij moeten ze zo nodig voorzien van een tweede huid van stof, gaas of plastic. Omdat dat ons een veilig, knus gevoel geeft, en privacy. En misschien wel gewoon omdat het hoort.Dat bekleden doet niet iedereen op dezelfde manier. Sommige mensen zijn totaal ongevoelig voor sfeer: bij hen hangen kille, witte kunststof lamellen. In het midden laten zij een smalle reep glas open en op die plaats staat op de vensterbank dan een cyclaam, of een vaasje. Anderen zijn iets romantischer ingesteld. Hun ramen zijn etalages van weelderig gedrapeerde tule in spannende kleuren, zoals paars. Maar de meesten zijn minder extreem. Zij hangen vitrages en overgordijnen voor het raam - nog altijd.

„Opvallend genoeg blijkt de gordijnenbranche niet zo gevoelig voor trends”, zegt Carolina Hoogstad in haar huiskamerachtige gordijnenwinkel in Rotterdam. „Mode wisselt sneller. Gemiddeld hangen gordijnen een jaar of tien. Maar dat kan gerust veel langer zijn. De trendgevoeligen wisselen na vijf jaar, en dat is echt snel.”

Harmonie
De uit de modebranche afkomstige gordijndeskundige signaleert nog maar al te vaak dat mensen bar weinig aandacht besteden aan raambekleding. „Voor een bank tellen ze tegenwoordig met gemak duizenden euro’s neer, maar over gordijnen denken ze niet na. Terwijl gordijnen beeldbepalender zijn dan een vloer en verschillende delen van het interieur met elkaar kunnen verbinden. Gordijnen brengen harmonie.”

Traditionele raambekleding hoeft niet saai te zijn. Hoogstad laat een staal zien met zachte, warme stof in hippe kleuren. „Velours”, zegt ze triomfantelijk. Dit doet absoluut niet meer denken aan de ouderwetse, donkergroene lappen van oma.

Hoogstad heeft ook stoffen met bloemen van velours, op fuchsiaroze zijde. Gecombineerde materialen zijn populair, vertelt ze. „Al een tijdje overigens hoor, deze trend loopt al een poos. Dit soort stoffen zijn mensen kennelijk niet na vier jaar zat.”

Hoogstad verkoopt veel stoffen met grote prints en medaillons erop. De combinatie turkoois en bruin doet het goed, evenals grijstinten. Materialen als taft blijven populair, passementen -galonnetjes, biesjes en franjes- ook. „Met gordijnen kan zo veel méér dan mensen vaak denken”, verzucht Hoogstad, terwijl ze velours met zebraprint laat zien. „Kijk hier eens naar bijvoorbeeld. Als je dat in je huis hebt hangen, heb je iets unieks. En als je onderaan een strook van dezelfde stof er dwars aannaait, is-tie nóg unieker.”

Lelijk plastic
Hoogstad werkte jaren in de bruidsmodebranche voordat ze overstapte naar het gordijnenvak. „Veel mensen vroegen me of ik wel wist wat ik deed, zo sáái. Maar ze weten niet half wat er allemaal mogelijk is.”

Creativiteit typeert de gedreven onderneemster. En aandacht voor haar klanten. Zo’n tien jaar alweer drijft ze de gordijnenzaak. De kelder onder de winkel is haar atelier. In haar eenmanszaak kunnen klanten alleen terecht op afspraak. Maar Hoogstad trekt daar dan wel zo’n twee tot drie uur per klant voor uit. Omdat ze vindt dat gordijnen belangrijk zijn. „Ik heb tijd nodig om erachter te komen wat precies de smaak van mijn klanten is. Ik vraag altijd of ze een stukje tapijt, een reep behang, een verfstaal en bijvoorbeeld een kussentje van de bank meebrengen. Dat leggen we dan naast elkaar. Zo krijg ik alvast een beeld van het interieur.”

Verder bespreekt Hoogstad met haar klanten uitgebreid waar de gordijnen aan moeten voldoen. „Willen mensen ’s avonds vrij zitten en overdag ook, dan moeten ze kiezen voor twee lagen. Dat kunnen vitrage en overgordijnen zijn. Maar een mooi vouwgordijn is ook populair. En met vitrage kan zó veel! Waarom plakken mensen van dat lelijke plastic op hun ramen? Waarom kiezen ze niet gewoon voor een dichte strook stof in de vitrage?”

Bewust
Hoogstad is een meester in het bedenken van dergelijke oplossingen. Ze vindt het een sport om iets te verzinnen voor ramen met afwijkende afmetingen. „Onlangs kreeg ik een klant met een heel bijzonder raam, daar konden geen normale vitrages voor hangen. Ik heb een groot paneel gemaakt en daar de vitrage op gespannen. Met klittenband kon dat vervolgens op het raam worden bevestigd.” Ook ontwierp ze rolgordijntjes voor Veluxdakramen.

De klantenkring van Hoogstad is breed, hoewel gesettelde dertigers de hoofdmoot vormen. Maar er komen ook starters. „Dat zijn dan wel mensen die heel bewust nadenken over hun interieur.” Ze verkoopt exclusieve stoffen, zoals Designers Guild, maar benadrukt dat het vooral de merkgevoelige types zijn die daarom komen. En ervoor willen betalen. Hoogstad heeft ook stoffen in andere prijscategorieën. „Het gaat om het eindresultaat, en dat kan met een goedkopere stof net zo prachtig zijn. Met mooie kleurencombinaties en hier en daar een biesje kan een net zo verbluffend resultaat bereikt worden.”

Foute raambekleding

In gordijnenland kan veel, maar niet alles. Dit mag beslist niet van Carolina Hoogstad:

Horizontaal gestreepte gordijnen in een lage ruimte. Die maken de kamer nóg lager. Hetzelfde geldt voor verticale strepen in een hoge ruimte.

Ingeslagen ringen. Gebruik die alleen wanneer het gordijn als showgordijn fungeert, of wanneer je er goed bij kunt. Plooien vallen er namelijk niet vanzelf in en moeten er dan met de hand in worden aangebracht.

Gordijnen op de vensterbank. Laat ze altijd tot op de grond lopen. Als ze het niet anders kan, laat ze dan wel tot óp de vensterbank vallen en niet 5 centimeter erboven, dan lijkt het net alsof ze per ongeluk te kort zijn. Veel mensen houden gordijnen kort, omdat ze anders voor de verwarming hangen. Een handige tip van Hoogstad: „Naai onder aan het gordijn een strook vitrage in dezelfde kleur: dat valt niet op en daar kan de warmte gewoon doorheen.”

Donkere gordijnen voor ramen op het noorden. Daar komt de zon al weinig binnen en zware gordijnen houden nog eens extra veel licht buiten.