Helemaal rustig is het sindsdien niet meer geworden. Zelfs LPF-leider Herben moest een paar dagen met zijn gezin onderduiken vanwege serieuze bedreigingen. Die kwamen nota bene uit eigen kring. Men verweet hem dat hij ingestemd had met een benoeming van Melkert bij de Wereldbank. Herben was daarmee een verrader geworden, die de vijand de hand boven het hoofd hield.

Ook in de voetbalwereld werden trainers en anderen bedreigd. Nu komt het vaker voor dat agressieve supporters zich misdragen, maar het fenomeen kogelbrieven is daar toch ook nieuw.

Op gemeentelijk niveau is het verschijnsel bedreiging al langer aan de orde. De afstand tussen belanghebbende burgers en bestuurders of politici is hier betrekkelijk klein. Men weet wie men hebben moet, ook als het gaat om het uitoefenen van ongeoorloofde druk en bedreiging met geweld.

Nu gold vanouds ten aanzien van bedreigingen aan het adres van politici en andere hooggeplaatsten dat het overgrote deel daarvan loos alarm was. Veel grote woorden, maar (gelukkig) geen daden. In zo’n situatie kan men anonieme dreigbrieven en onaangename telefoontjes gemakkelijk terzijde leggen, al geldt wel dat de een na zoiets eerder de slaap vat dan de ander.

Met de moord op Pim Fortuyn en het toenemend gebruik van geweld in onze maatschappij zijn we dat stadium echter gepasseerd. Er is meer reden dan voorheen om dergelijke dreigementen serieus te nemen. Maar dat betekent ook dat wie zijn zin door wil drukken met dreigbrieven of telefonische bedreigingen, gemakkelijker iets kan bereiken. Hij wordt meer dan vroeger serieus genomen.

Inmiddels zijn de grote partijen tot de conclusie gekomen dat de strafmaat voor bedreigingen omhoog moet. De maximumstraf is nu twee jaar en dat zou naar drie jaar moeten. Het gaat hier inderdaad om een ernstig delict. Daarbij komt dat de maximale straf zelden wordt opgelegd en bovendien eenderde van de opgelegde straf automatisch wordt kwijtgescholden.

Politici moeten in vrijheid hun afwegingen kunnen maken. Dat is een heel wezenlijk uitgangspunt van ons politieke bestel. In landen waar die norm onder druk staat (en dat begint al in Zuid-Europa) is er fundamenteel iets mis.

Daarbij is uiteraard wel van belang dat wie in het openbare leven optreedt, niet van de eerste de beste scheldpartij ondersteboven is. Hoge bomen vangen veel wind, zegt het spreekwoord. Maar er zijn grenzen, zeker wanneer de bedreigingen ook op vrouw en kinderen gericht worden.

Verhoging van de maximumstraf heeft echter alleen zin als er een reële kans bestaat dat verstuurders van dreigbrieven ook gepakt worden. Pakkans heeft meer effect dan strafmaat. Terecht wordt ook daarvoor de aandacht van minister Donner gevraagd. Hij zou zich zelfs moeten binden aan een bepaald ophelderingspercentage. Die eis gaat nogal ver.