Prinses van Oranje en toch burger
APELDOORN - Kan een prinses eigenlijk wel erebúrger worden, vroeg een officier van de Koninklijke Marechaussee vrijdagmorgen aan burgemeester De Graaf van Apeldoorn. Het kan, legde de burgervader vrijdag tegenover prinses Margriet en prof. mr. Pieter van Vollenhoven uit bij hun officiële benoeming tot ereburger.
Het echtpaar heeft die eretitel meer dan verdiend, aldus het stadsbestuur. De stad heeft immers zelden tevergeefs een beroep op de prinses en haar man gedaan. „Uw aanwezigheid is altijd zeer gewaardeerd. Wij zijn er trots op dat u in onze gemeente woont en hopen dat het u gegund mag zijn er nog lang te wonen”, zegt de burgervader in de Audiëntiezaal van het statige Paleis Het Loo, waar de overhandiging van de eretekens plaatsvindt.Het is een plek die past bij de gebeurtenis, benadrukt de burgemeester. „U maakt deel uit van een lange historie. Het was stadhouder-koning Willem III die het Oude Loo en het omliggende gebied aankocht om te jagen. Hij nam vervolgens het initiatief dit prachtige paleis te laten bouwen. Sindsdien is het steeds de woonstede geweest van leden van het Huis van Oranje; zij het met enkele onderbrekingen. Met uw komst naar Apeldoorn na uw huwelijk in 1967 is de band tussen het Huis van Oranje en Apeldoorn weer versterkt. Verder gingen uw kinderen hier naar school.”
Bijzondere waardering is er van het college van burgemeester en wethouders voor de betrokkenheid van prinses Margriet en haar man bij de evenementen die georganiseerd zijn voor Canadese veteranen uit de Tweede Wereldoorlog. „De oud-strijders stelden in het bijzonder uw aanwezigheid zeer op prijs. Dat maakte hen enthousiast”, zegt de burgemeester tegen de jong ogende prinses, die in Canada ter wereld kwam.
„Alles bij elkaar was dat voor ons reden om u ereburgers van Apeldoorn te maken”, concludeert de burgemeester, mede namens de wethouders die de gebeurtenis bijwonen.
De burgemeester overhandigt daarop de zilveren wapensleutel. „Apeldoorn is geen stad, dus officieel kan het geen sleutel zijn, daarom hebben wij het de wapensleutel genoemd.” „Hij past op het huis van de burgemeester”, grapt Pieter van Vollenhoven. „Heel veel dank”, zo beantwoordt prinses Margriet het eerbewijs. Een oorkonde en bloemen volgen.
Van Vollenhoven zou Van Vollenhoven niet zijn als hij niet een woordje klaar heeft: „Wij kenden de overwegingen niet om ons ereburgers te maken. Dus het heeft ons slapeloze nachten bezorgd. Want je denkt erover na: waarom krijgen wij dit? Je zet de dingen dan op een rij: Wij zijn veertig jaar getrouwd, maar dat komt vaker voor. Wij krijgen een sleutel. Daar doe je een deur mee open, maar wij doen juist alles om de deur dicht te houden.
Hebben wij zo veel gedaan voor Apeldoorn? Eén ding is wel zo. Apeldoorn is altijd een grote inspiratiebron geweest. Die uitgestrekte bossen inspireren ons bij al ons doen. Dat is een feit.”
