„’k Heb een schroevendraaier bij me”, grapt het ene bemanningslid tegen het andere. „Ik wil natuurlijk wel met een souvenirtje thuiskomen.”Voor de allerlaatste keer stak de Stena Discovery vanmorgen om 07.25 uur in Hoek van Holland van wal. Op de kade staan toeterende vrachtkarretjes, oranje zwaailichten aan. Giechelende dames in blauwe mantelpakjes kieken elkaar digitaal.

Het belooft een onstuimige afscheidsreis te worden. Striemende regen, windkracht 6 tot 7. Overal in het schip liggen witte zakjes klaar. „Air sickness bag”, staat er misplaatst op. Ach, wie zeeziek is, zal het worst zijn.

Na bijna tien jaar haalt Stena Line, een Zweedse onderneming, de megacatamaran uit de vaart. Daarmee komt een einde aan de zeer snelle oversteek tussen Hoek van Holland en Harwich in 3,5 uur. Normale schepen kost het minstens het dubbele.

De ferry is slachtoffer van een kansloze strijd tegen de stuntende Eurotunnel, prijsvechters in de lucht, de calculerende toerist en vooral, de hoge olieprijs. Per dag verbruikt de Discovery 180.000 liter gasolie. „Ooit kostte een ton olie 120 dollar, nu is dat 700 dollar”, zegt Stenadirecteur Pim de Lange. De brandstofkosten van het schip zijn hoger dan die van de overige Stena Lineschepen op de Noordzee samen.

In juni 1997 begon de gloednieuwe Discovery hoopvol aan de overtocht. Twee keer per dag met hetzelfde schip op en neer naar Engeland, dat was in Nederland nog nooit vertoond. De innovatie kostte Stena destijds 220 miljoen gulden.

Karin, vandaag van de scheepswinkel, was er de eerste keer ook bij. „Dat was me een revolutie toen. In dik drie uur vlogen we naar de overkant. Jammer dat-ie weg moet.”

Het schip heeft de afmetingen van een voetbalveld en ruimte voor 1500 passagiers en 350 auto’s. Aan boord zijn bioscopen, restaurants, een winkel en een clublounge met internetaansluiting. Grote ramen bieden uitzicht op zee. Even een frisse neus aan dek halen is er niet bij. De Discovery heeft slechts twee kleine balkonnetjes aan de achterkant. Maar die zijn bij storm op zee afgesloten.

Met ontzag denken sommige bemanningsleden terug aan een nacht in januari 1998. Toen sloeg een metershoge golf midden op een stikdonkere zee de neus van het schip weg. Niemand raakte gewond, maar het imago liep een deuk op. Vervoerde de Discovery in 2003 nog 1 miljoen passagiers, vorig jaar waren dat er 700.000.

Aangedreven door vier vliegtuigmotoren scheert de ferry met ruim 40 knopen (75 kilometer per uur) over de Noordzee. Na vandaag is dat geschiedenis. Op de route tussen Hoek en Harwich zet de reder twee andere schepen in. De ferry’s Stena Hollandica en Stena Brittanica worden de komende maanden op een Hamburgse werf verlengd tot 240 meter. Kosten 100 miljoen euro. De schepen gaan ook weer ’s nachts varen, net als vroeger.

Tegen tienen komt de Engelse kust in zicht. De zee is rustiger dan bij vertrek. Op de brug van de Discovery neemt kapitein Obbe Visser gas terug. Hij deed de eerste oversteek op 2 juni 1997 en neemt vandaag ook de laatste voor zijn rekening.

Visser laat zien hoe het schip met satellietnavigatie precies op koers blijft. „Qua techniek doen we absoluut een stap terug”, zegt hij. „Het is niet anders.”