„Hij doet heel stoer voorstellen die mooi klinken, maar hij weet absoluut niet waar hij ’t over heeft", oordeelt Van Geel over zijn mogelijke opvolger in een nog te formeren kabinet CDA–PvdA–ChristenUnie. In het verhaal in Nieuwe Revu claimt Samsom, sinds januari 2003 lid van de Tweede Kamer en daarvoor onder meer actief als campagneleider en actievoerder bij Greenpeace, de post milieu in dat kabinet. „Als je me vraagt of ik die positie wil hebben, dan is het antwoord volmondig ja", aldus Samsom.De PvdA’er oordeelt uitgesproken negatief over staatssecretaris Van Geel. „Mijn persoonlijke opvatting is dat Van Geel als politicus te groot was voor zijn provincie Brabant –daar was hij koning–, maar dat hij te klein is gebleken voor Nederland", aldus Samsom. „Hij heeft op deze post vrijwel niks voor elkaar gekregen."

Daarmee is Van Geel het niet eens. „Dit is toch gewoon onzin! Dit is grootspraak van iemand die niet weet hoe het in bestuurlijk Nederland werkt.

Volgens Samsom wil Van Geel in een nieuw kabinet minister van milieu worden. Op zijn beurt laat Van Geel zich echter niet verleiden tot een concrete uitspraak over zijn politieke toekomst. „Ik heb besloten nog vier jaar in Den Haag te blijven, mijn partij zegt dat zeer te waarderen, en in de komende weken zal blijken op welke post ik terecht kom. Waarbij ik wil opmerken dat het milieu nu eindelijk een minister verdient en geen staatssecretaris. Dat was een weeffout in dit kabinet."

Samsom en Van Geel kwamen de afgelopen jaren al vaker met elkaar in conflict in de Tweede Kamer. De twistpunten staan tijdens de kabinetsformatie nog recht overeind. Zo vindt de PvdA dat Nederland internationaal voorop moet lopen met het terugdringen van de broeikasgassen. Een vermindering met 30 procent in 2020 moet de ambitie zijn volgens de PvdA.

Samsom: „Het CDA is bang dat de internationale concurrentiepositie van ons bedrijfsleven – denk aan staal–, en papierproducenten– dan wordt aangetast, want ondernemingen moeten kosten maken om duurzamer te produceren. Wij hebben dat ervoor over". „Daar geloof ik dus helemaal niks van", reageert Van Geel. „Hij doet aan puur activisme. Dit is het ultieme bewijs dat hij en de Partij van de Arbeid alleen maar bezig zijn met stemmingmakerij. Kijk naar wat het in de praktijk betékent! Ik zeg niet dat het onmogelijk is om uit te komen op 30 procent reductie van CO2–uitstoot, maar dat je dan geen rekening houdt met het internationaal opererende bedrijfsleven en de werkgelegenheid in dit land – ongelooflijk. Hier kan ik emotioneel over worden, hoor."