Vier ministeries hebben verschillende regelingen bijeengebracht in het Investeringsbudget Landelijk Gebied (ILG), waardoor tot en met 2013 in ieder geval 3,6 miljard euro beschikbaar is voor investeringen in het platteland.Idee van de nieuwe aanpak is veranderingen in gebieden sneller zichtbaar te maken door ervoor te zorgen dat mensen niet worden gehinderd door regelgeving. Het ILG is daarmee volgens minister Veerman (Landbouw) een van de omvangrijkste decentralisatieprocessen van de laatste jaren. Behalve het ministerie van Landbouw dragen ook VROM, Verkeer en Waterstaat en Onderwijs financieel bij aan de aanpak die Veerman eerder typeerde als „een geruisloze revolutie op het platteland.”

In de nieuwe opzet is tussen 2007 en 2013 in ieder geval 3,6 miljard euro beschikbaar voor veranderingen in het landelijk gebied. Dat bedrag kan nog oplopen als Europese Unie, gemeenten, waterschappen en provincies samenwerken en zelf ook geld inbrengen voor investeringen in het landelijk gebied. Het budget voor de komende zeven jaar kan daardoor uiteindelijk oplopen tot ongeveer 7,5 miljard euro.

Het idee werd eerder toegepast in vijf provincies waar de reconstructiewet van kracht werd na de varkenspestepidemie. Uitgangspunt van deze reconstructie van het platteland was dierziekten en besmetting op grote schaal te voorkomen door intensieve veehouderijen te verplaatsen.

Inmiddels zijn ’brede brandgangen’ tussen de bedrijven niet meer nodig, omdat er andere manieren zijn gevonden om de dierziekten te beteugelen. De gebiedsgerichte benadering wordt nu landelijk toegepast, waardoor bijvoorbeeld ook natuurherstel en verbetering van de waterkwaliteit erbij horen. Net als de aanleg van wandel- en fietspaden. Ook worden initiatieven gefinancierd die kleine dorpen leefbaar houden en voorkomen dat mensen wegtrekken.

Opmerkelijk is dat de provincies bepalen hoeveel geld er naar welk project gaat. De provincies zijn er verantwoordelijk voor dat rijksdoelen als kavelruil en de Ecologische Hoofdstructuur worden gehaald. De provincies (niet het Rijk) bepalen hoe en in welke volgorde dat gebeurt.