Zij vertellen dat er door de aanwezige uitgeprocedeerde asielzoekers in het kamp rustig is gereageerd op alle politieke verwikkelingen in Den Haag, maar dat er in het centrum beslist geen jubelstemming hangt.Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) geeft de pers geen toestemming om het centrum in te gaan en meningen te peilen. Maar het is geen probleem om asielzoekers aan de poort om een reactie te vragen.

„We zijn blij dat het besluit er is, en voor een aantal mensen is dat een goede zaak. Maar het is onduidelijk of wij er ook voor in aanmerking komen”, vertelt een echtpaar uit Sierra Leone. Het West-Afrikaanse tweetal, een man van 30 en een vrouw van 28, wil liever niet met naam in de krant. Ze zijn nu zeven jaar in Nederland, met een kind van vijf jaar, dat hier is geboren. „We hopen dat wij in aanmerking komen voor een generaal pardon. Zo lang dat er niet is, zitten we in onzekerheid. Het besluit van de Tweede Kamer maakt het er niet zekerder op, want we weten niet of wij tot de schrijnende gevallen behoren of niet”, aldus het echtpaar.

Een 37-jarige man uit Libië zit sinds vorige week in het vertrekcentrum in Ter Apel. Hij is al zes jaar illegaal in Nederland. „We leven hier in het kamp van dag tot dag. De politieke perikelen in Den Haag, dat leeft niet echt in het centrum in Ter Apel. Iedereen heeft z’n eigen zorgen om de dag door te komen”, vertelt hij.

Een Guinese vrouw van 20 jaar en een 33-jarige man uit Irak willen hun verhaal ook wel kwijt. Zij verblijft al drie jaar in Nederland, met een dochter van twee jaar, en komt niet in aanmerking voor de regeling.

Ook de man uit Irak, die al acht jaar in Nederland woont, vreest dat hij niet tot de schrijnende gevallen behoort. „Het grootste probleem is de onzekerheid. Moet je terug naar je geboorteland waar je niet veilig bent? Je kunt maar beter na een paar weken precies weten waar je aan toe bent.”