Vijf jaar lang balanceerde dr. A. H. Fjeldstad op het scherp van de snede. Zijn telefoonlijnen, zowel privé als op kantoor, werden voortdurend afgeluisterd. Dat kon niet verhinderen dat zijn tijdschrift Magalla een succes werd. „Magalla is een schuilnaam, het is gevaarlijk om de echte naam te noemen. Zeg ook maar niet in welk land we hebben gewerkt.”Fjeldstad is afkomstig uit Noorwegen en is daar luthers predikant. Hij werkte een jaar of dertig bij seculiere media, was hoofdredacteur van de grootste Noorse krant Aftenposten, maar verliet die plek om Magalla op te zetten.

Tijdens een conferentie over christelijke media, eind vorige week in het Roemeense Timisoara, deed hij een boekje open over Magalla. De conferentie was mede georganiseerd door de werkgroep Oost-Europa van de SGP.

„Ons magazine is het meest gelezen blad in Sudan en Jemen en het tweede meest gelezen blad in Egypte. Het verschijnt door het hele Midden-Oosten. Vooral jongeren lezen het. We schrijven over Bijbelse thema’s, maar zonder te zeggen dat die uit de Bijbel komen. We noemen de naam van Jezus niet, maar we maken de mensen nieuwsgierig, zodat ze meer willen weten over God, Christus, vergeving en geloof. We werpen het brood uit op het water en God zal er voedsel van maken. Daar kunnen we in ons tijdschrift niet over schrijven, maar dat doen we meer in het geheim, met andere boeken en brochures. We willen mensen naar Christus trekken en hen leren om de juiste vragen te stellen in een land waar deze vraag niet gesteld mag worden. We zullen de profeet Mohammed niet aanvallen. Debatteren brengt meestal verwijdering in plaats van verandering.”

Vergeving
„We kiezen elke keer een ander thema, bijvoorbeeld over de werking van de Heilige Geest, over genade, over vergeving. Moslims kunnen zich weinig voorstellen bij vergeving. Toch zagen we resultaten ervan nadat we erover geschreven hadden. Een jonge, gesluierde moslima kreeg slaande ruzie met haar beste vriendin. Toen ze ons nummer over vergeving gelezen had, huilde ze en besefte ze dat God van haar verlangde dat ze eerst God en daarna haar vriendin om vergeving vroeg. Ze belde twee keer naar haar huis, maar er werd niet opgenomen. Daarop wilde ze naar buiten gaan, maar op dat moment ging de deurbel. Voor de deur stond haar vriendin, met exact hetzelfde nummer van Magalla in haar hand. Toeval? Nee, ik twijfel er niet aan dat dit Gods werk is.”

Een van de lastige taken van zijn missie is het wegnemen van vooroordelen. „Moslims beschouwen de media als fout. Ze hechten meer waarde aan geruchten dan aan de door de overheid gecontroleerde media. Bij christelijke media denken ze aan Amerika, aan Hollywood, drank en seks. Hoe moeten we hen erop wijzen dat Jezus juist een oosterling was? We mogen hier niet schrijven dat God liefde is, dat beschouwen ze als godslastering. We mogen zeker niet schrijven dat God Vader is, dat is nog erger. Daarom zeggen we: stel je de meest liefdevolle en beste vader voor die er in de wereld te vinden is. Zo en nog meer is God. We schrijven deze eigenschappen aan God toe, zonder te zeggen dat God de Vader is.”

Goede werken
„De islam biedt mensen geen zekerheid. Toen aan Mohammed werd gevraagd of hij in het paradijs zou komen, antwoordde hij: Alleen Allah weet het. Moslims zijn erop gefocust om 50,1 procent goede werken te doen. Wij spelen daar wel op in door onze woorden aan te vullen met daden. Zo hebben we bijvoorbeeld een netwerk van artsen die gratis medische hulp kunnen verlenen. We bieden een Engelstalige pagina. Een jongeman uit Jemen bedankte ons omdat dat hem geholpen had bij zijn examen. Hij zei erbij: „Er is iets wat ik twee keer gelezen heb, dat God mensen niet bang maakt, maar een geest geeft van kracht en liefde en hoop.” Ik was zo blij met die opmerking, want wat die jongen feitelijk las, was de Bijbeltekst uit 2 Tim. 1:7. Het enige woord dat we aangepast hadden, om herkenning te voorkomen, was hoop, want er staat gematigdheid, of eigenlijk: gezond verstand.”

Fjeldstad is ervan overtuigd dat er mensen christen geworden zijn door het tijdschrift. „Een directeur van het Bijbelgenootschap in Egypte vertelde me dat steeds vaker gesluierde moslima’s op boekenbeurzen vragen om het Nieuwe Testament. Ze zeggen dat ze Magalla hebben gelezen en meer willen weten over God en Jezus Christus. Een van hen fluisterde me eens toe: Het enige dat ik openlijk kan lezen is jullie blad. Jullie woorden van liefde zijn een Bijbel voor me.”