Medische toepassing van het hormoon, PYY3-63, zou volgens hen een middel tegen zwaarlijvigheid kunnen opleveren, maar andere wetenschappers zijn daar sceptisch over.

Bij een klein experiment dat onlangs in Londen is uitgevoerd kregen sommige proefpersonen voor de lunch PYY3-36 toegediend, anderen een placebo. Degenen die het hormoon hadden gekregen aten eenderde minder dan de anderen en zeiden zich twaalf uur lang niet hongerig te hebben gevoeld en geen neiging te hebben gehad de ’gemiste’ calorieën tussendoor aan te vullen. De hormooninjectie werkte als een soort fopmaaltijd, zei onderzoeksleider Steven Bloom van het Londense Imperial College. „De hersenen werden in de waan gebracht dat er al gegeten was.”

Een verslag van het onderzoek, dat ook in Oregon in de VS plaatsvindt, verschijnt deze week in het tijdschrift Nature. Wetenschappers die op verzoek van het blad commentaar gaven, noemden de identificatie van een nieuw hormoon dat kennelijk een rol speelt bij de regulering van de eetlust, belangrijk. Eerder onderzoek richtte zich op het blokkeren van Ghreline, een in de maag geproduceerd hormoon dat de eetlust opwekt. Over de mogelijkheid om PYY3-63, dat in de darmwand wordt aangemaakt, toe te dienen ter bestrijding van obesitas waren de meesten echter sceptisch, met oog op verdere functies die PYY3-63 kan hebben in de hormonale huishouding.