Indien de gerechtvaardigde zondaar in zijn oude natuurstaat voor God verscheen, zou hij niets anders dan toorn en ongenade kunnen verwachten. Aangezien hij nu niet meer in zijn eigen gerechtigheid maar in de gerechtigheid van Christus voor de Vader verschijnt, wordt er niet meer gezien wie hij van nature geweest is, maar wie hij door genade is geworden.Die mens heeft nu in Christus als de tweede Adam, hetgeen hij in de eerste Adam had verloren. God schept nu een welbehagen in hem. Het zijn nu enkel liefdestralen die de ziel in Christus verlichten. O, hoe zielsverkwikkend is zo’n genadeblik die op de rechtvaardige valt! Helaas, hoe verschrikkelijk is het aangezicht des Heeren als het in verbolgenheid op de goddelozen ziet. Daarin is enkel ongeluk en smart, aangezien het aangezicht des Heeren tegen hem is.

Van dit genadig aanzien van God gaan verschillende krachten uit. Want wat de zon is in het rijk van de natuur, is Christus in het rijk van de genade. Hij verwarmt de mens in een goddelijke liefde en maakt hem tot een evangelische wandel bekwaam. Ook heeft dit aanzien van God een bijzondere kracht tot overwinning van onze geestelijke vijanden.

In deze tekst wordt de troost uitvoerig beschreven. Met een enkel woord wordt de belofte uitgedrukt dat de Heere bij hem zal zijn die verslagen is van geest en die voor Zijn woord beeft.

Anton Wilhelm Bohme, predikant te Londen (Stichtelijke schriften, 1718)