In het voorgaande vers voert de apostel de zielloze schepping op als schepselen, omdat ze verlangen naar de openbaring van Gods kinderen. Ze zijn nu de ijdelheid onderworpen, terwijl ze voor de zondeval volmaakt waren.De vloek van God rust nu op alle creaturen. Het zijn de zonden van de mensen waardoor deze vloek op hen rust en die hen beroven van hun oorspronkelijke schoonheid en kracht. De hemelen zijn nu schoon, maar niet zo mooi als in de eerste schepping. De aarde is bevlekt door de zonden en bezaaid met doornen en distels. Ze heeft van haar oorspronkelijke kracht verloren. De zonden van de mens hebben deze vloek op de creaturen gebracht en die vloek wordt nog dagelijks vermeerderd. Het toenemen ervan vermindert de oorspronkelijke kracht en schoonheid die de creaturen in het begin hebben gehad.

O, hoe worden de schepselen toch verschrikkelijk door de mens misbruikt. Ze zijn immers geschapen tot Gods eer en nu worden ze tot Zijn oneer misbruikt. Van goud wordt een afgod gemaakt en de zon wordt als een afgod aanbeden. Over al dat misbruik klagen de creaturen tot God hun Schepper. Ook worden ze misbruikt ten aanzien van Gods kinderen. Zo wordt het vuur gedwongen de martelaren te verbranden of het water om ze te verdrinken. Het is tegen hun wil dat de boze hen misbruikt. Ja, zij zuchten daaronder.

William Cowper, predikant te Perth (Al de werken, 1650)