Met dit gebaar hoopt initiatiefnemer Karl-Dieter Gaydoul, uitbater van een hotel, een bijdrage te leveren „aan de verzoening der volkeren.”De onthulling van de gedenksteen vindt plaats in het bijzijn van plaatselijke notabelen, klein- en achterkleinkinderen van de oud-premier en diens biograaf Herman Langeveld.

Colijn verbleef in het Duitse plaatsje van 26 maart 1942 tot zijn overlijden op 18 september 1944 op eigen kosten als gijzelaar van het Derde Rijk. Een Nederlandse gast die in het bezit was van memoires van de echtgenote van Colijn, attendeerde de Duitse bevolking op dit verblijf.

De verhoudingen tussen Colijn en de Duitse bezetter liepen al in de jaren ’30 stroef. Zo probeerden de nazi’s invloed op hem uit te oefenen door „een dame in Berlijn” te traceren met wie Colijn een verkeerde relatie zou hebben onderhouden. In juni1940 constateerde rijkscommissaris Arthur Seyss-Inquart dat Colijns calvinistische overtuiging een vruchtbare samenwerking uitsloot.

Toch meende Colijn Duitsland een dienst te bewijzen met zijn brochure ”Op de grens van twee werelden”. Daarin spoorde hij de Nederlanders aan de machtsverhoudingen te aanvaarden.

Colijn, die van 1933 tot 1939 vier kabinetten leidde, probeerde de Duitse vijand destijds ook ter wille te zijn door in de pers niet lelijk te schrijven over de Duitse nazi’s. Daarnaast werden Joodse vluchtelingen uit Duitsland bij de grens teruggestuurd.