Het is een kleine stap voor het Nederlandse provinciaal reconstructieteam (PRT) in Tarin Kowt. Dinsdag sloten de Nederlanders een eerste spoedcursus voor hulppolitie met twintig Afghanen af. Het hoofd van de politieopleidingen, Joost (uit veiligheidsoverwegingen mogen alleen voornamen worden gebruikt), overhandigt een oorkonde en een klein identiteitskaartje met foto en de Nederlandse en de Afghaanse vlag. „Now you are on our side”, zegt Joost hoopvol tegen een van de cursisten. „I wish you all luck with your work.” (Nu staan jullie aan onze kant, ik wens jullie alle succes met jullie werk.)Het Nederlandse PRT trok drie dagen uit voor de cursus, omdat er simpelweg niet meer tijd is. In een dorpje Khas-Uruzgan, nabij Tarin Kowt, heeft gouverneur Munib van de provincie de politiecommandant de laan uitgestuurd. Dus er is haast, omdat het erop lijkt dat de taliban grote delen van het gebied in hun greep hebben. Vandaar dat de jongens die door Munib zelf zijn voorgedragen al in drie dagen klaar zijn.

Later in het jaar hopen de PRT’ers deze groep een echte politiecursus te geven. „Handboeien omdoen bijvoorbeeld, dat kost eigenlijk veel meer tijd”, zegt cursusleider Peter, „maar die hebben we nu niet.” Hij wijst naar de jonge cursist die op slofjes voorzichtig in een stootkussen slaat. „Ja, ze zijn er nog niet. Maar ja, we gaan hier ook terug naar de middeleeuwen, vergeet dat niet.”

Het dorp waarin de nieuwe hulpagenten moeten opereren is nauwelijks bezocht door de NAVO-troepen. De nieuwe sultan-commandant, die ook aanwezig is bij de cursus, kijkt somber als hij stilstaat bij de klus die hij moet gaan klaren. „Als ikzelf met mijn team naar dit dorp zou rijden, zou ik het niet halen. Onderweg zitten te veel taliban. Daarom reis ik door de lucht.”

De brandwonden op zijn armen bewijzen dat hij in het verleden met de taliban in aanraking is geweest. Ze hebben de sultan-commandant herhaaldelijk te pakken gehad. Eerst werkte hij namelijk al met de Amerikaanse opbouwers die in Tarin Kowt zaten, voordat Nederland dit kamp voor een groot gedeelte overnam. Jan Mohammed, de gouverneur van Uruzgan die op verzoek van Nederland is afgezet, heeft hem toen voorgedragen. „Ik ben blij dat Jan Mohammed nu weg is. Sinds anderhalf jaar heeft hij me herhaaldelijk bedreigd omdat ik te veel macht kreeg. Hij was ook corrupt en maakte Uruzgan alleen maar onveiliger.”

Voor de sultan is het tot nog toe nog goed afgelopen in het onveilige Uruzgan. De taliban geloven hem nog steeds wanneer hij aangeeft het land te willen opbouwen. Maar hij weet maar al te goed wat er eventueel kan gebeuren. Een goede kennis van hem werd opgehangen in de buurt van Deh Rawod. „Dat gebeurt daar wel vaker. Deze jongen was een jaar of 18 en echt getalenteerd. Hij zat volgens de taliban aan de verkeerde kant.”

Voor cursist Achmed Jan (18) is het een bewuste keuze om de training te volgen. Hij wil de sultan-commandant helpen bij zijn werk. „Wie doet het anders? Niemand”, zegt hij vol overtuiging.

Het is opmerkelijk dat juist Achmed Jan ervoor kiest met de coalitietroepen te werken. Vorige week zat hij namelijk nog vast. Op een checkpoint van de taliban, ergens in de bergen, geboeid, twee weken lang. Ze hadden hem in Tarin Kowt van straat gehaald omdat hij volgens de taliban met de lokale politie had gewerkt. Uiteindelijk lieten ze hem vrij, met een duidelijke waarschuwing. De dood zou onherroepelijk volgen wanneer ze hem weer in de buurt van de lokale politie of de coalitietroepen zouden treffen.

De sultan neemt het splinternieuwe identiteitskaartje van de spoedcursus van de Nederlanders in. Dat is misschien maar beter ook. Elk signaal dat erop duidt dat de hulppolitie met de ’vijand’ werkt, kan in Uruzgan tot zeer ernstige situaties leiden.