Veel ex-moslims staan onder zware druk om terug te keren naar de islam, aldus drs. B. Hobrink van stichting Open Doors. Hij kent een ex-moslim die de sporen van accuzuur op zijn borst en de littekens van een soldatenriem op zijn rug heeft. Die man heeft het volgehouden door zijn persoonlijke relatie met Jezus Christus.In Gouda had woensdag de jaarlijkse themadag van Hogeschool Driestar Educatief plaats, dit keer over het onderwerp ”(Be)lijden”. De twee hoofdlezingen werden gehouden in de monumentale Sint-Jan in de binnenstad. Daarna liepen de honderden studenten naar het Driestargebouw, waar de workshops plaatsvonden.

Nogal wat moslims zijn echt op zoek, weet Hobrink, die stelde dat je ”islam” ook kunt lezen als een letterwoord: ”I sincerely love all muslims” (”Ik houd oprecht van alle moslims”). Hij zei tientallen moslims te kennen die zijn overgegaan naar het christendom. Bij de meeste van hen is dat gebeurd door een droom of een visioen.

Hobrink vertelde over soldaat Izaäk in het Afrikaanse Eritrea. Toen Izaäk tot geloof was gekomen, las hij elke avond stiekem in de Bijbel. Na drie maanden ontdekten officieren wat hij deed en werd hij een nacht lang in een gat in de grond gestopt. Omdat hij zijn geloof niet verloochende, gebeurde dat in totaal zes maanden lang. Toen niets hielp, kwam Izaäk bij andere christenen in een ijzeren container terecht, waar de hitte van de zon en de voortdurende stank van de uitwerpselen het leven bijna ondraaglijk maken. Izaäk heeft het al vier jaar vol gehouden.

Open Doors is een actie gestart en heeft inmiddels al 40.000 handtekeningen verzameld als protest tegen deze toestanden. Mensen kunnen tot half november handtekeningen zetten. Dan zullen die bij de Eritrese ambassade in Den Haag worden aangeboden.

Kruisdragen

Kruisdagen en lijden is de normale toestand van de christelijke kerk in de wereld, stelde W. B. Kranendonk, hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad. De geschiedenis van de christelijke kerk kent volgens hem een bloedrood spoor van christenvervolgingen. De belangrijkste reden voor die vervolgingen lag in de waarheidsclaim van christenen. Zij hielden eraan vast dat Jezus Christus de enige Weg, de enige Waarheid en het eeuwige Leven is.

Door die absolute waarheidsaanspraak plaatsten christenen zich buiten de toenmalige discussie. Kranendonk constateerde dat zich in de huidige „tolerante maatschappij” iets soortgelijks voordoet.

Hij haalde de Duitse reformator Maarten Luther, de Schotse hervormer John Knox en de Russische baptist George Vins aan, die allen vonden dat lijden behoort tot het leven van een christen. Nogal wat christenen vonden zelfs de vervolging verkieslijk boven het leven in de westerse vrijheid. George Vins zei: „Het is voor christenen gemakkelijker om te leven in de schaduw van de vervolging dan in het kunstlicht van de vrijheid. In de donkere uren van verdrukking is het licht en de warmte van Christus het meest nabij.”

Kranendonk: „Niet de vrijheid die we hebben, maar het lijden is normaal voor een christen en het is zelfs een bijzondere genade. Je hoeft het kruis niet te zoeken, maar je moet er wel mee rekenen.”

Tijdens de workshops presenteerden zich organisaties en mensen die met de lijdende kerk te maken hebben.