Zoals verwacht steunde Blair niet openlijk zijn gedoodverfde opvolger, minister van Financiën Gordon Brown. „Ik wil helen", verwees Blair naar de openlijke ruzie die de twee leiders hebben gemaakt over het moment dat de premier zijn taken overdraagt.„Elke relatie heeft momenten dat het niet gemakkelijk is. Maar New Labour en drie verkiezingsoverwinningen zouden nooit zijn veiliggesteld zonder Gordon Brown. Hij is een opmerkelijke man, een opmerkelijke dienaar van dit land en dat is de waarheid".

Daarmee verwees hij naar een relletje tijdens de partijconferentie. Toen Brown het maandag in zijn toespraak een privilege noemde om „met en voor de meest succesvolle Labour–leider en Labour–premier in de geschiedenis" te hebben gewerkt, zou Blairs vrouw Cherie hebben gemompeld: „Dat is een leugen". Blair maakte zich er dinsdag met een grap vanaf: „Ik hoe me er tenminste geen zorgen te maken dat ze er met de buurman vandoor gaat".

De toespraak, die meer dan een uur duurde, was een onomwonden afscheid. „Je kunt niet eindeloos blijven doorgaan, daarom is het goed dat dit mijn laatste conferentie is. Het is moeilijk los te laten. Maar het is goed los te laten, voor u en voor het land".

Blair stippelde voor de belangrijkste beleidsterreinen zijn visie uit voor de toekomst. „De enige nalatenschap die er ooit toe heeft gedaan voor mij: Een vierde verkiezingsoverwinning". De vertrekkende leider hamerde op hervormingen op het gebied van milieu, gezondheidszorg, onderwijs en veiligheid. „Doe het en dan verdienen we het om voor de volgende generatie voogd over de publieke diensten te zijn".

Blair stelde zichzelf voor de laatste maanden als regeringsleider voor een zware taak. „Vanaf nu zal ik met dezelfde overgave als ik aan Noord–Ierland heb gegeven, me toeleggen op de bevordering van vrede tussen Israël en de Palestijnen".

De kritiek over zijn nauwe banden met de Verenigde Staten en op de oorlogen in Afghanistan en Irak weerlegde Blair. „Ik weiger te aanvaarden dat wij uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor terrorisme. Het heeft niets te maken met ons buitenlands beleid. Er stierven al 3000 mensen op de straten van New York vóór de oorlogen in Afghanistan en New York".

Tegelijkertijd was er ook de erkenning dat hij fouten heeft gemaakt, ook al benoemde Blair die niet. „Het volk zal een verkeerde beslissing vergeven. Maar ze zouden het niet vergeven als we niets hadden gedaan".