„Ze treffen ons ermee. We hebben een ov–jaarkaart en de RET levert met deze staking niet waarvoor we betalen", aldus een van hen. Cynthia, Dennis, Wendy en Liza vinden dat de werknemers van de vervoerder, die staken voor een betere cao, best op een andere manier hun punt hadden kunnen maken. „Bijvoorbeeld door klantvriendelijke acties te houden. Bovendien stellen ze irreële eisen", zegt Wendy. De stakers eisen een inkomens– en baangarantie na de verzelfstandiging van de RET. Het bedrijf is nu nog in handen van de gemeente.De vier studenten komen gewoonlijk met de metro naar school, maar deze keer moesten ze lopen of fietsen. En dat deden maandag meer mensen. In de stad was het opvallend druk met wandelaars en fietsers. Groepen collega’s gaan na hun werkdag gezamenlijk op weg naar huis.

Vier jonge Oostenrijkse toeristen hebben om de staking een rustdag ingepland. „We lopen vandaag maar wat rond", zei een van hen. Zij komen voorbij het hoofdkantoor van de RET, waar van het ’zenuwcentrum’ van de actievoerders bijna niets is overgebleven. Slechts enkele stakers houden zich op voor het pand. Even verderop staat een man in een tramhalte. Hij staat niet te wachten, maar gebruikt de routekaart om zijn weg door de stad te vinden.

De rest van de bus–, tramhokjes en metrostations zien er verlaten uit. Een oudere man komt uit station Dijkzigt gelopen. „De metro doet het niet", waarschuwt hij een voorbijganger. Deze antwoordt dat hij, net als de meeste mensen in Rotterdam, op de hoogte is van de staking.