Amnesty International beschuldigt Hezbollah, en niet Israël, van schending van mensenrechten.Het weekblad Elsevier besteedde in meerdere columns en artikelen aanacht aan de Amerikaanse strijd tegen het terrorisme, maar nu eens niet vanuit de vooringenomen gedachte dat Bush de domheid in eigen persoon vertegenwoordigt en dat de rest van zijn veel te conservatieve volk hem klakkeloos volgt.

Op mijn werk liggen in de koffiekamer van onze afdeling altijd wel exemplaren van Sp!ts of Metro. Vorige week toonde een van deze bladen op de voorpagina de weinig verheffende foto van een moslim die een spandoek droeg met de tekst: ”Paus go to hell”. Dit libertijnse, doch in eigen ogen altijd politiek correcte krantje schreef in de bijbehorende tekst dan toch maar dat de moslims hiermee te ver gingen, gegeven het feit dat de paus in feite een oproep deed om de vreedzame kant van de islam tot uitdrukking te laten komen.

Kennelijk kon de oproep van de paus bij de radicale moslims niet de juiste snaar treffen, maar vervielen zij tot hun voorspelbare reactie om naast gewelddadige acties een haat- en lastercampagne op te zetten. Het lijkt wel of geweld onlosmakelijk verbonden is met de islam, in tegenstelling tot wat veelal beweerd wordt. Uiteindelijk zal blijken dat een continue stroom van dergelijke haat en laster even verwoestend werkt als aanslagen zoals op de Twin Towers.

Bijna net zo bijzonder was dat mijn collega’s unaniem waren in de veroordeling van dit gedrag van moslims. Het werd bestempeld als chantage en terrorisme. Moslims mogen wel alles over de paus, over Bush of over christenen zeggen, maar omgekeerd blijken hun tenen wel erg kort te zijn. Een eenzijdige verzoenende en vergoelijkende benadering werkt niet.

Dat bleek wel toen ik tijdens mijn werk een nieuwe stagiair sprak die zich erover verbaasde dat mannelijke artsen regelmatig een vrouw als meerdere hebben. Hij verwoordde het zo: „Dus jij laat de baas over je spelen door een vrouw?” Binnen de ziekenhuiswereld is zo’n opmerking ondenkbaar en onaanvaardbaar, zeker uit de mond van een wildvreemde allochtone stagiair op zijn eerste werkdag. Begrijpelijkerwijs was dit dan ook wel het praatje van de dag op de afdeling. Wat ik ermee wil zeggen is dat een jarenlange schoolopleiding in Nederland, in dit geval op mbo-niveau, kennelijk onvoldoende tegenwicht biedt aan de lastercampagnes die door agressieve moslimgroepen worden gebruikt, laat staan dat inburgeringcursussen hier iets tegen kunnen betekenen. Radicale moslims hitsen de moslimjeugd op tegen de westerse cultuur.

Toegegeven moet worden dat niet alle verworvenheden van de westerse cultuur verheffend zijn. Integendeel, de vrijheid van meningsuiting als allesoverheersende norm heeft onder andere kunnen leiden tot het perverse en uiterst verwerpelijke optreden van Madonna. Desondanks is het maar goed dat ex-minister Donner ook van mening was dat invoering van de sharia een hoog theoretisch gehalte heeft. Je zou je theoretisch namelijk ook kunnen afvragen wat beter is. Enerzijds zou je in een liberale westerse cultuur ervoor kunnen kiezen om of naar de kerk of naar een voorstelling van Madonna te gaan. Anderzijds zou je in een radicale moslimcultuur niets te kiezen hebben, maar wel vervolgd, gemarteld of gedood kunnen worden omdat je graag naar een christelijke kerk wilt gaan en je geloof zou willen belijden. Graag benadruk ik dat ik het optreden van Madonna graag zou verbieden, maar er zijn genoeg landen waar deze vraag geen theorie, maar bittere praktijk is.

Ik had Donner nog graag de kans gegeven om alsnog naar een verbod op sharia wetgeving te kijken. Ik hoop dat het nu in de media en de publieke opinie politiek correct wordt om de strijd tegen terreur te steunen en het bedreigende en ontwrichtende karakter van het radicale moslimgeloof te ontmaskeren.

De auteur is arts in het Universitair Medisch Centrum Groningen.